Οδυσσέας Παπαζαχαριάδης: Σε πλήρη παραγωγή, με εξοπλισμό πρότυπου τμήματος το Αναισθησιολογικό του νοσοκομείου Νάουσας

Στις πολλές προκλήσεις για το νοσοκομείο Νάουσας -και συγκεκριμένα για το Αναισθησιολογικό Τμήμα, αναφέρεται στο χρονολόγιό του ο γιατρός Οδυσσέας Παπαζαχαριάδης, αναφερόμενος στο εργασιακό έτος που κλείνει.

Όπως σημειώνει:

'Ήταν μια χρονιά που στοίχισε ψυχικά στον καθένα μας, περισσότερο στους συνανθρώπους μας που έχασαν τους αγαπημένους τους, στους οποίους απευθύνω και πάλι τα θερμά μου συλλυπητήρια.

Παρ’όλα αυτά, το τελευταίο έτος έχουν γίνει πολλές ποιοτικές αλλαγές στη λειτουργία του Τμήματος. Από τον Ιούνιο 2020 έως τον Ιούνιο 2021 το Αναισθησιολογικό Τμήμα κλήθηκε 101 φορές να διαχειριστεί βαρέως πάσχοντες ασθενείς εκτός χειρουργείου, ενώ δεν διέκοψε τη λειτουργία των χειρουργείων ούτε κατά τη διάρκεια του μέγιστου κύματος της πανδημίας, εξυπηρετώντας ταυτόχρονα τα χειρουργεία του νομού, 1.002 στον αριθμό, και βαρέως πάσχοντες ασθενείς Covid-19 σε 4 κλίνες Αυξημένης Φροντίδας.

Με συντονισμένες κινήσεις, το Αναισθησιολογικό Τμήμα απέκτησε εξοπλισμό πρότυπου τμήματος. Εισηγηθήκαμε την προμήθεια φαρμάκων αντιμετώπισης επειγόντων περιστατικών και τακτικών χειρουργείων τελευταίας γενιάς, διασφαλίζοντας ότι οι δημότες μας δεν έχουν τρίτης κατηγορίας υπηρεσίες σε σχέση με μεγαλύτερα νοσοκομεία. Αποκτήσαμε αντλίες έγχυσης φαρμάκων που επιτρέπουν τη χορήγηση φαρμάκων με ακρίβεια, ινοπτικό βρογχοσκόπιο, πολύτιμο στη μάχη μας με τον Covid-19 και χρήσιμο στα επείγοντα ή προγραμματισμένα περιστατικά, βιντεολαρυγγοσκόπιο για ασφαλή διασωλήνωση, μηχάνημα υπερήχου με το οποίο εκτελούνται περιοχικοί αποκλεισμοί νεύρων για διάγνωση και θεραπεία, καθώς και για την επίτευξη περιοχικής αναισθησίας, καινούρια αναισθησιολογικά μηχανήματα και πολλά καινούργια υλικά.

Το τμήμα μας λειτουργεί τρεις κλίνες Μετεγχειρητικής Αυξημένης Φροντίδας και δύο χειρουργικές αίθουσες σε καθημερινή βάση, ενώ παράλληλα έχει από τον Ιούνιο του 2020 την έγκριση του Επιστημονικού Συμβουλίου και τη σύμφωνη γνώμη της Ελληνικής Εταιρείας Αλγολογίας και Ελληνικής Εταιρείας Κεφαλαλγίας για τη λειτουργία ιατρείου αντιμετώπισης πόνου. Τέλος, με τη δέσμευση της παρούσας διοίκησης γίνεται σταδιακά πραγματικότητα και η αίθουσα αναζωογόνησης για τα υπέρ-επείγοντα περιστατικά.

Να τονίσω ότι αυτή η αναβάθμιση του αναισθησιολογικού τμήματος έγινε χωρίς οικονομική επιβάρυνση για το νοσοκομείο μας, καθώς πηγάζει από δωρεές, από συντονισμένες κινήσεις του τμήματος με τη διοίκηση και την αξιοποίηση μηχανημάτων που ήταν σε αχρηστία.

Στην παρούσα περίοδο σε πολλά δημόσια νοσοκομεία υπάρχει μεγάλη έλλειψη αναισθησιολόγων. Λόγω επικινδυνότητας και αδυναμίας λειτουργίας οποιουδήποτε νοσοκομείου χωρίς αναισθησιολόγο, έχει γίνει συνήθης πρακτική η υπερεργασία, η απαξίωση της επιστημονικής, επαγγελματικής και ανθρώπινης υπόστασης, καθώς και η μετακίνηση ιατρών της συγκεκριμένης ειδικότητας. Η απουσία αναισθησιολόγων, ειδικότητας αντιμετώπισης του βαρέως πάσχοντα ασθενούς, είτε λόγω μετακίνησής τους είτε λόγω αποχώρησης ενόψει κακών συνθηκών εργασίας, επιφέρει την de facto μετατροπή οποιουδήποτε νοσοκομείου σε κέντρο υγείας.

Στην τωρινή κατάσταση το τμήμα μας βρίσκεται σε πλήρη παραγωγή, χωρίς να έχουμε αφήσει καμία ημέρα ακάλυπτη, με δύναμη μόλις δύο ιατρών και ενός μερικώς μετακινηθέντος υπό συνταξιοδότηση. Ελπίζω με τη στήριξη της διοίκησης και των συναδέλφων μας, το νοσοκομείο μας να συνεχίσει να λειτουργεί σαν ένα πρότυπο νοσοκομείο στον ελληνικό χώρο.'