Το εκλογικό δίλημμα στη Νάουσα. Του Νίκου Βράντση*

Εγώ την πολιτική, για να την καταλάβω καλύτερα την σκέφτομαι ως χώρο διαιρεμένο σε σφαίρες. Κάθε σφαίρα έχει συγκεκριμένες δυνατότητες και όρια. Και προσπαθώ να συμμετέχω όπου μπορώ. Από την Ευρωπαϊκή σφαίρα μέχρι την τοπική. Ψηφίζω στις τοπικές εκλογές, συμμετέχω ενεργά στις άτυπες διαδικασίες. Και όταν ψηφίζω, ψηφίζω βλέποντας τι καλύτερο υπάρχει ανάμεσα στις επιλογές που μου δίνονται, όταν μου δίνονται. Στις πρώτες εκλογές αυτόν που θεωρώ ιδανικότερο υποψήφιο, στις δεύτερες εκλογές, όταν γίνονται, αυτόν που θεωρώ ιδανικότερο από τους δυο που απομένουν.

Η επιλογή για τον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών της πόλης μου, της Νάουσας, είναι σαφής. Κουτσογιάννη θα ψηφίσω. Οι λόγοι είναι πολλοί. Ο κύριος είναι ότι τα περισσότερα από αυτά στα οποία διαφωνούμε με τον Κουτσογιάννη, ανήκουν σε μια άλλη πολιτική σφαίρα. Αν ήταν υπουργός εξωτερικών θα διαδήλωνα εναντίον του. Αν ήταν υπουργός μεταναστευτικής πολιτικής θα τον είχα απέναντί μου. Ευτυχώς δεν είναι. Είναι δήμαρχος Νάουσας. Και σαν δήμαρχος έχει ένα πακέτο το οποίο είναι το πιο σαφές και συμπαγές στο εκλογικό δίλημμα.

Ξέρω τι δε θέλω από τον δήμαρχο και τους δημοτικούς συμβούλους του τόπου μου. Δε θέλω αδύναμους μπαγαπόντηδες, που όταν μιλούν με πράσινους πρασινίζουν, όταν μιλούν με κόκκινους κοκκινίζουν και πάει λέγοντας. Θέλω συνέπεια και σαφήνεια. Θέλω να ξέρω ότι αυτός τον οποίο έχω απέναντί μου, αν διαφωνεί θα έχει το πολιτικό σθένος να πει όχι, ακόμα και αν ρισκάρει να με χάσει από ψηφοφόρο. Και αυτό ο Κουτσογιάννης το έχει. Πράγμα που με κάνει να τον σέβομαι.

Θέλω επίσης καλούς διαχειριστές, που δεν φοβούνται τη διαφάνεια και τους ελέγχους. Και αυτό το έχει ο Κουτσογιάννης. Κάτι που έλειπε από τον δήμο επί πολλά χρόνια, κυρίως γιατί κακοδιοικήθηκε από ανεύθυνους διαχειριστές που πίνανε και τρώγανε και στέλνανε τον λογαριασμό στους μελλούμενους.

Ιδανικοί υποψήφιοι δεν υπάρχουν. Υπάρχουν άνθρωποι με ψεγάδια και αρετές. Και ο Κουτσογιάννης έχει ψεγάδια που τα έχουν και οι άλλοι υποψήφιοι, αλλά αρετές που δεν τις έχουν οι υπόλοιποι. Κάτι που μου διευκολύνει την εξίσωση.

Είναι ένας νεαρός άνθρωπος μεγαλωμένος στην πόλη. Γνωρίζει τα προβλήματά της, την διαδρομή της, τους βαθύτερους λόγους της κακοδαιμονίας της. Αλλά γνωρίζει και τις ευκαιρίες που ανοίγονται. Είναι ενήμερος για τα ζητήματα που θα αλλάξουν τη ζωή των πολιτών τα επόμενα χρόνια. Γνωρίζει το προς τα που στρέφονται οι τόποι που θέλουν να έχουν μέλλον στις συγκυρίες που δημιουργούνται πλανητικά.

Είναι τόποι με παραγωγούς που στρέφονται σε πιο βιώσιμα παραγωγικά μοντέλα, που δημιουργούν προϊόντα με ταυτότητα για πιο υπεύθυνους καταναλωτές. Είναι τόποι που προάγουν νέα μοντέλα μετακίνησης. Τόποι με διοικήσεις που εκσυγχρονίζονται και διευκολύνουν την πρόσβαση των πολιτών στα κέντρα των αποφάσεων. Τόποι με διαχειριστές πιο υπεύθυνους, που δεν τάζουν λαγούς και πετραχήλια υποθηκεύοντας το μέλλον.

Αν μη τι άλλο, ο Κουτσογιάννης έχει διατυπώσει ένα όραμα που ξεπερνά τον βραχυπρόθεσμο ορίζοντα των εκλογών και κοιτάζει το μέλλον της πόλεως για την επόμενη δεκαετία και ξεκλειδώνει τα κουτιά που την οδηγούν σε αυτό το μέλλον. Γνωρίζω τι θέλει να κάνει, γνωρίζω ότι το όραμά του το διατυπώνει από νωρίς και το ακολουθεί μετεκλογικά με επιμονή. Και ξέρω ήδη πότε θα βρίσκομαι απέναντί του και πότε θα είμαι μαζί του.

*Ο Νίκος Βράντσης είναι πολιτικός επιστήμονας.