Στην παραχώρηση τίτλων κυριότητας προς τους ιδιοκτήτες αγροτεμαχίων των Ριζωμάτων αναφέρεται κείμενο των ‘Συνδημοτών’ του Παύλου Παυλίδη, με αφορμή το θέμα που ήλθε στην επιφάνεια με τα πρόσφατα στοιχεία του Κτηματολογίου.

«Από το 1956 το Δημόσιο εκχώρησε στους ιδιοκτήτες αγροτεμαχίων Ριζωμάτων το ποσοστό του!» υπογραμμίζει ο Παύλος Παυλίδης και συνεχίζει:

«Μια ιστορία που καταδεικνύει με τον πλέον σαφή τρόπο την επιπολαιότητα της Δημοτικής Αρχής και του Δημάρχου Κώστα Βοργιαζίδη και των συνεργατών του. Αποκαλύπτεται ότι αυτή η Δημοτική Αρχή, δεν είναι σε θέση να αναγνώσει τα δικά της έγγραφα, να κατανοήσει το περιεχόμενό τους και να επισημάνει στην πολιτεία το λάθος της, να θέλει να εμφανιστεί αυτή ως συνιδιοκτήτης αγροκτημάτων Ριζωμάτων με ποσοστό 24%.

Ακολουθώντας την κοινή λογική και αναζητώντας έγγραφα στοιχεία, πέραν της πρώτης δήλωσης στήριξης του δίκαιου αιτήματος, προστρέξαμε στα αρχεία του πρώην Δήμου Μακεδονίδος. Οφείλουμε να επισημάνουμε την τάξη και επιμέλεια στην συγκέντρωση και καταγραφή όλων των στοιχείων, γεγονός που έκανε την έρευνά μας σύντομη και παραγωγική.

Από τα έγγραφα που βρέθηκαν και που επισυνάπτουμε (σ.σ.: υπάρχουν στο τέλος της σελίδας), δείτε τι προκύπτει αβίαστα.

α. Η Επιτροπή Απαλλοτριώσεων υπό τον Σταύρο Κουφόπουλο, Προέδρου Πρωτοδικών Βεροίας ως προέδρου, ήδη από το 1956 σε συνεδρίασή της με θέμα την απαλλοτρίωση του μεριδίου του Δημοσίου στο Αγρόκτημα της τότε Κοινότητας Ριζωμάτων, αναγνωρίζει, επικαλούμενη μάλιστα το συμβόλαιο με αριθμό 11915/3.9.1925 του Συμβολαιογράφου Γεωργίου Μανωλίδη των ιδιοκτητών , ότι οι 128 κάτοικοι Ριζωμάτων κατέχουν νομίμως τα 19/20 των αγροκτημάτων (ήτοι το 95%), ενώ το κράτος κατέχει μόνο το 1/20 αυτών (ήτοι το 5%)!

β. Αφού λαμβάνει υπόψιν όλα τα στοιχεία και αφού ορίσει τιμή εξαγοράς, "διαθέτει οριστικώς" την αναλογούσα έκταση (380 περίπου στρεμμάτων) στους δικαιούχους ακτήμονες. Έτος λήψης απόφασης 1956!

γ. Με έγγραφό της η Διεύθυνση Εποικισμού και με Αριθμ. Πρωτ. Ε/26039 και με υπογραφή δύο Υπουργών, του Υφυπουργού Οικονομικών κ Ευταξία και του Υπουργού Γεωργίας κ. Λεβαντή, διαθέτει την ανήκουσα έκταση στο Δημόσιο του 1/20 στους ακτήμονες Ριζωμάτων!

δ. Επιπρόσθετα στις 10/11/1995 η Βουλή των Ελλήνων, απαντώντας σε ερώτημα-αίτημα του κατά γενική ομολογία επιτυχημένου προέδρου Κοινότητας Ριζωμάτων τότε και μετέπειτα Δημάρχου Μακεδονίδας Γιάννη Δάλλα, επιβεβαιώνει για μια ακόμη φορά ότι το Δημόσιο κατείχε το 5% της έκτασης αυτής και την παραχώρησε οριστικά στους ακτήμονες των Ριζωμάτων. Υπογραφή Υπουργός Γεωργίας Θ. Στάθης.

Ακόμη και στην περίπτωση που οι ανωτέρω παραδοχές είναι σε αντίθεση με τα υπό του συμβολαίου οριζόμενα, να συνυπολογιστεί ότι, χρόνος ανάκλησης παρανόμων Ατομικών Διοικητικών Πράξεων ορίστηκε η πενταετία. Στην συγκεκριμένη περίπτωση έχουν παρέλθει άνω των εξήντα ετών. Συνεπώς ακόμη και σ’ αυτή την περίπτωση, οι αποφάσεις που επισυνάπτουμε, δημιουργούν ισχυρή βάση νόμιμης διεκδίκησης.

Κατόπιν των ανωτέρω θεωρώ ότι ο Δήμος απλώς πρέπει να πάρει τα έγγραφα που επισυνάπτουμε, να απαιτήσει από την πολιτεία απλή ανάγνωση και εφαρμογή αυτών και να τελειώσει αυτό το κυνήγι μαγισσών.

Σε κάθε περίπτωση, κ. Δήμαρχε οφείλετε, πριν δραματοποιήσετε μια κατάσταση, να συμβουλεύεστε τις υπηρεσίες, τους άριστους υπαλλήλους και τους ικανότατους προκατόχους σας. Εμπιστευτείτε τους, ξέρουν περισσότερα από εσάς, είναι ικανοί στην ανάλυση του περιεχομένου και θα σας προφυλάξουν από κακοτοπιές. Κύρια όμως θα διαφυλάξουν το κύρος του θεσμού της Δημοτικής Αρχής, το οποίο με την προφανή επιπολαιότητά σας τίθεται εν αμφιβόλω.

Για τους Αγαπητούς Συνδημότες κατοίκους Ριζωμάτων που αντιμετωπίζουν το θέμα αυτό.

Είναι προφανές ότι έχουμε σε εξέλιξη μια αστεία προσπάθεια να εμφανιστούν κάποιοι ασυμβίβαστοι αγωνιστές αδαπάνως, Μαρίνοι Αντύπες νέας εσοδείας, για να λύσουν μια λυμένη υπόθεση. Ο στόχος απλός και αντιληπτός από όλους. Ψήφοι για αύριο...

Παραβιάζονται ανοιχτές πόρτες...

Η λύση είναι μπροστά τους...

Ας διαβάσουν τα έγγραφα της υπηρεσίας...

Ας απαιτήσουν μαζί μας βάσει αυτών την κατά νόμο διευθέτηση του θέματος.

Ας αφήσουν τις αγωνιστικές κορώνες για αργότερα...

Κινδυνεύουν με γελοιοποίηση...»