Γρηγόρης Μαρκοβίτης: Ενιαίο υπερκομματικό εθνικό μέτωπο πίεσης για άρση του ρώσικου εμπάργκο
Ένα άρθρο στο προσωπικό του ιστολόγιο με τίτλο ‘Ελληνικά αγροτικά προϊόντα και ρώσικο εμπάργκο. Ως πότε παλικάρια’, δημοσίευσε ο δικηγόρος Γρηγόρης Μαρκοβίτης, με αφορμή τη σημερινή επίσκεψη του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης στην Ημαθία. Αναφέρει:
«Η νέα καλλιεργητική περίοδος ξεκίνησε ήδη, με τις πρώτες παραγωγές οπωροκηπευτικών (φράουλες, σπαράγγια κ.λπ.), ενώ η επιβολή του εμπάργκο στις 7/8/2014, δηλαδή σχεδόν πριν επτά χρόνια, έπληξε και συνεχίζει να πλήττει αγροτικά προϊόντα που η Ελλάδα εξάγει παραδοσιακά στη ρωσική αγορά, μεταξύ των οποίων τα ροδάκινα, κεράσια και ακτινίδια, που παράγει η περιοχή μας. Η Ρωσία, πριν την επιβολή του εμπάργκο, αποτελούσε τον κύριο αγοραστή του ελληνικού ροδάκινου και απορροφούσε τότε τον μεγαλύτερο όγκο της παραγωγής μας (σχεδόν το 50%). Κάτι ανάλογο συνέβη και με όλα τα άλλα αγροτικά προϊόντα μας. Οι αριθμοί και τα ποσοστά (ποσότητες, συνάλλαγμα κ.λπ.) είναι λίγο πολύ γνωστά. Με λίγα λόγια χάσαμε μία μεγάλη αγορά και αυτό είχε τα γνωστά σε όλους μας καταστρεπτικά αποτελέσματα στον αγροτικό (και όχι μόνο) κόσμο, στην περιοχή μας, δε, αυτές οι συνέπειες έγιναν ιδιαίτερα αισθητές, καθόσον η σχεδόν αποκλειστική συνεργασία και διοχέτευση των προϊόντων στη ρώσικη αγορά, είχε σαν αποτέλεσμα την απώλεια της γερμανικής αγοράς, την οποία παραδοσιακά απευθύνονταν οι εξαγωγές μας.
Ο λόγος του δημοσιεύματος αυτού δεν είναι να γίνει μία περιγραφή του εξαγωγικού χάρτη, ούτε κάποιος απολογισμός με καταγραφή των ζημιών, αλλά κυρίως να διατυπωθεί η εύλογη απορία μου (πιστεύω και πολλών άλλων) και να αναζητηθούν, επιτέλους, τρόποι αντίδρασης και να δοθούν απαντήσεις από αρμόδιους και μη στα παρακάτω ερωτήματα:
Τι επιτεύχθηκε όλα αυτά τα χρόνια και ποια είναι εκείνα τα οφέλη και στοιχεία (πολιτικά, οικονομικά κ.λπ.) που δικαιολογούσαν την επιβολή του εμπάργκο;
Γιατί ποιους λόγους σήμερα συνεχίζεται αυτό το καταστροφικό μέτρο μετά από τόσα χρόνια;
Ποια είναι σήμερα η θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των αρμοδίων Επιτρόπων της επί του θέματος αυτού;
Ποια είναι σήμερα η θέση της Ελληνικής Κυβέρνησης και των κομμάτων του Κοινοβουλίου μας επί του θέματος και ποιες πιέσεις άσκησαν στην Ε.Ε. για να δοθούν οι δέουσες εξηγήσεις και να ληφθούν οι περαιτέρω αποφάσεις;
Ποιες είναι οι ενέργειες που έγιναν μέχρι σήμερα και ποιες οι επόμενες δράσεις που προγραμματίζονται από τους εκλεγμένους τοπικούς άρχοντες (Ευρωβουλευτές, Βουλευτές, Περιφερειάρχες, Αντιπεριφερειάρχες, Δημάρχους κ.λπ.) των περιοχών με αυξημένη αγροτική παραγωγή, όπως είναι και η δική μας;
Τι έκαναν και τι σκοπεύουν να κάνουν οι διοικήσεις των Αγροτικών Συνεταιρισμών και o Εθνικός Φορέας Εκπροσώπησης των Συνεταιρισμών (πρώην ΠΑΣΕΓΕΣ) προς την κατεύθυνση αυτή;
Μήπως το όλο θέμα έχει ξεχαστεί και έχει αφεθεί στην τύχη του όλα αυτά τα χρόνια, ενώ τελευταία η επικαιρότητα περιστρέφεται μόνο γύρω από την απεργία πείνας του Κουφοντίνα και τις έκνομες ενέργειες του Λιγνάδη;
Κατά την ταπεινή μου άποψη, ακόμα και αν δεν έγινε τίποτα μέχρι σήμερα, δεν είναι καιρός να αναζητηθούν ευθύνες, ούτε για ‘αλληλοφαγωμάρα’, αλλά, με πρωτοβουλία των διοικήσεων των Αγροτικών Συνεταιρισμών, του Εθνικού Φορέα Εκπροσώπησης των Συνεταιρισμών και των τοπικών αιρετών εκπροσώπων, να γίνει ένα Ενιαίο Υπερκομματικό Εθνικό Μέτωπο που θα υποχρεώσει την κυβέρνηση να αναδείξει το πρόβλημα και στη συνέχεια να πιέσει την Ευρωπαϊκή Ένωση για να λήξει, επιτέλους, αυτό το επιζήμιο και καταστροφικό καθεστώς του εμπάργκο. Αλλιώς οι ευθύνες θα ανήκουν και θα πρέπει να αποδοθούν σε όλους αυτούς που, ενώ είχαν την υποχρέωση να ασχοληθούν και να φροντίσουν για την επίλυση του ζωτικού αυτού θέματος για την εθνική και τοπική μας οικονομία, αυτοί αδιαφόρησαν και δεν ασχολήθηκαν ως όφειλαν.»
