Ένωση νοσοκομειακών γιατρών: Χωρίς παιδίατρο το Κέντρο Υγείας Βέροιας
Για την παραίτηση του μοναδικού (επικουρικού) παιδιάτρου από το Κέντρο Υγείας Βέροιας, όπου εργαζόταν τους τελευταίους 10 μήνες, διαμαρτύρεται με ανακοίνωσή της η Ένωση Νοσοκομειακών Γιατρών και Γιατρών Κέντρων Υγείας Ημαθίας.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση, ο γιατρός δεχόταν πιέσεις για εφημέρευση στο νοσοκομείο της Πτολεμαΐδας, όπως και για το Κέντρο Υγείας Σερβίων Κοζάνης, από τις πρώτες μέρες της σύμβασής του.
Η ανακοίνωση
Με την παρούσα ανακοίνωση γνωστοποιούμε στο ευρύ κοινό την παραίτηση από το κέντρο υγείας της Βέροιας όπου κι εργαζόταν τους τελευταίους δέκα μήνες του μοναδικού (επικουρικού) παιδιάτρου που διέθετε μετά από πιέσεις για εφημέρευση στο νοσοκομείο της Πτολεμαΐδας! (απόσταση περί τα 75 χιλιόμετρα.)
Ο συνάδελφος, αν και επικουρικός (που σημαίνει πως διορίστηκε για να καλύψει πάγιες κι επιτακτικές ανάγκες του κέντρου υγείας της Βέροιας κι όχι για να μετακινείται δεξιά κι αριστερά κατά το δοκούν), δεχόταν ήδη από τις πρώτες μέρες της σύμβασης του μετακινήσεις για εφημέρευση προς το κέντρο υγείας Σερβίων Κοζάνης (!) μαζί με άλλους συναδέλφους μετά τη συνταξιοδότηση της μοναδικής, επίσης, παιδιάτρου που αυτό διέθετε προ περίπου 15 μηνών (κενό το οποίο παραμένει ακάλυπτο εννοείται ) (απόσταση περί τα 81 χιλιόμετρα-ίσως και περισσότερο πλέον λόγω της μη λειτουργίας της γέφυρας στο φράγμα του Πολυφύτου) (συνεπάγεται βραδινή οδήγηση πιθανώς με συνθήκες παγετού πριν αναλάβει εργασία για 14 συναπτές ώρες αλλά και κατά την επιστροφή του στη Βέροια μετά τις 10μ.μ.)
Το τελευταίο δίμηνο, και χωρίς ,βέβαια, να ερωτηθεί, εάν συναινεί για υπέρβαση του προβλεπόμενου μηνιαίου αριθμού εφημεριών δεχόταν από την 3η Υ.ΠΕ. έγγραφα μετακίνησης προς εφημέρευση συγχρόνως και για το νοσοκομείο της Πτολεμαΐδας όπου έχουν απομείνει μόλις δύο παιδίατροι. Μάλιστα, στο συγκεκριμένο νοσοκομείο λόγω της ταυτόχρονης έλλειψης ειδικευομένων γιατρών ο εφημερεύον γιατρός έχει μέσα στο 24ωρο της εφημερίας να εξετάσει μόνος του τα 40-50 παιδιά που θα περάσουν από το τμήμα επειγόντων περιστατικών, να ετοιμάσει τις 3-4 εισαγωγές που κατά μέσο όρο θα προκύψουν, να ασχοληθεί με τη φροντίδα των νοσηλευομένων μικρών ασθενών (επίσκεψη πρωινή και απογευματινή, εξιτήρια, ενημερωτικά νοσηλείας) αλλά και να καλύψει τις ανάγκες της μαιευτικής κλινικής (νοσηλευόμενα νεογνά, φυσιολογικοί τοκετοί, προγραμματισμένες ή επείγουσες καισαρικές) (προφανώς δε συζητούμε υπό τις άνωθι συνθήκες για λειτουργία εξωτερικών ιατρείων παιδιατρικής, εμβολιασμούς, δηλαδή, πιστοποιητικά π.χ. για το σχολείο ή τον παιδικό σταθμό, συνταγογράφηση φαρμάκων και παραπεμπτικών-φανταζόμαστε πως δεν πραγματοποιούνται ) (συνάμα, ας σκεφτεί κανείς το τί συμβαίνει εάν προκύψει διακομιδή προς τριτοβάθμιο νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης οπότε έχει να <<παρακαλάει>> στα άλλα τμήματα για ανεύρεση συνοδού γιατρού.) Αυτός ο άνθρωπος που έχει ένα μέσο όρο ηλικίας συνήθως γύρω στα πενήντα έτη, αν δεν έχει πατήσει και τα εξήντα, υπενθυμίζουμε σύνταξη στα 67, και υπό τέτοιες συνθήκες προλαβαίνει να σκεφτεί ή να κινηθεί; (ε, αυτή την εφημερία δε τη βγάζει ούτε εικοσάρης με μυαλό κι εμπειρία εξηντάρη!) Κι όλα αυτά σε ένα εργασιακό περιβάλλον το οποίο του είναι μάλλον μη οικείο.
Ειρήσθω εν παρόδω επισημαίνουμε το πρόβλημα με τους παιδιάτρους στην περιοχή της δυτικής Μακεδονίας που τείνει να γιγαντωθεί. Στην παιδιατρική της Κοζάνης έχουν απομείνει μόλις δύο γιατροί και οι ανάγκες καλύπτονται με μετακινούμενους γιατρούς εδώ και κοντά δύο χρόνια και με γιατρούς με μπλοκάκι παροχής υπηρεσιών. Στην παιδιατρική των Γρεβενών έχουν μείνει πάλι δύο γιατροί που καλύπτουν το πρόγραμμα με συνάδελφο που ανήκει στο τοπικό κέντρο υγείας πραγματοποιώντας από 10 κι 11 εφημερίες μηνιαίως. Οι παιδιατρικές της Φλώρινας και της Καστοριάς λειτουργούν μάλλον οριακά κι αυτές.
Η έκπτωση είναι έκδηλη και σε τόσα επίπεδα που δυσκολευόμαστε ακόμη και να βάλουμε σε σειρά τις σκέψεις-παρατηρήσεις μας τις οποίες και θα διατυπώσουμε ως ερωτήματα:
ποιον ατομικό και οικογενειακό προγραμματισμό μπορεί να κάνει ο γιατρός του ΕΣΥ με τις άνωθεν περιγραφόμενες συνθήκες, ώστε να συνταιριάξει την εξοντωτική εργασία με την ατομική φροντίδα, την ανθρώπινη ζωή για τον ίδιο, τις οικογενειακές σχέσεις και υποχρεώσεις αλλά και την ανάγκη της συνεχούς επιστημονικής επιμόρφωσης;
ποιος θα αποζημιώσει συνάδελφο ή την οικογένειά του εάν κατά τη διάρκεια μετακίνησης και υπό τις παραπάνω περιγραφόμενες συνθήκες σωματικής, πνευματικής και ψυχολογικής εξάντλησης εμπλακεί σε σοβαρό τροχαίο ατύχημα;
άραγε, είναι υπεύθυνος ο ίδιος ο γιατρός σε περίπτωση ιατρικού λάθους που διέπραξε υπό συνθήκες υπερεφημέρευσης και εναλλαγής άγνωστων εργασιακών περιβαλλόντων ή μήπως το νοσοκομείο << θα του ζητήσει και τα ρέστα >> βάσει του από επταετίας ψηφισθέντος νόμου και θα τον <<τρέξει>> και αυτό σε ΕΔΕ και δικαστήρια;
-μήπως σε τμήματα όπως η παιδιατρική της Πτολεμαΐδας, όταν δεν εφημερεύει ειδικευόμενος, πρέπει να εφημερεύουν μαζί δύο ειδικοί;
τελικά, καταλήγει δευτερεύον, αλλά οι οικονομικές απολαβές μιας τέτοιας εφημερίας είναι περί τα 100-120 ευρώ κι αυτά φορολογητέα;
είναι θελκτικό το ΕΣΥ για τους νέους γιατρούς; μπορούν τα παραπάνω τμήματα να προσελκύσουν γιατρούς αν δεν προκηρύξουν ταυτόχρονα πολλές θέσεις; Μπορούν να προσελκύσουν ειδικευόμενους γιατρούς και να τους εκπαιδεύσουν;
μήπως με τέτοιες μεθοδεύσεις , για να <<μπαλώσουμε>> τα κενά, αποδυναμώνουμε ακόμη και δομές υγείας που λειτουργούν στοιχειωδώς καλά , εξουθενώνοντας και οδηγώντας εν τέλει σε παραίτηση και το υπάρχον προσωπικό; (εκτός κι αν δεχτούμε πως δουλεύουμε από χόμπυ, για τη χαρά της επιστήμης ή για την εμπειρία που λέει και η κα υπουργός.)
αν το σύστημα υγείας δείχνει τέτοιες αδυναμίες με το υπάρχον ποσοστό κάλυψης οργανικών θέσεων ακόμη και σε ειδικότητες όπως η παιδιατρική που υπάρχουν αρκετοί γιατροί που έχουν τον τίτλο, ποια θα είναι η εικόνα αργότερα, όταν οι γιατροί με μπλοκάκι παροχής υπηρεσιών αποτελούν την πλειοψηφία και ειδικά στις χειρουργικές ειδικότητες;
Για μία φορά ακόμη καταλήγουμε πως η ασθένεια που οδηγεί στην ποικιλότροπη υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας αλλά και των εργασιακών μας συνθηκών (και με τη μετατροπή μας σε πλανόδιους σαλτιμπάγκους-με την έννοια του ακροβάτη-) μέσω της υποστελέχωσης και της υπερεργασίας είναι το νοσοκομείο Α.Ε. που προσμετρά έσοδα-έξοδα και οδηγείται μεθοδικά προς την ιδιωτικοποίησή του, το νοσοκομείο που θα καλύψει τις ανάγκες του ίσα-ίσα και τελευταία στιγμή με επικουρικούς γιατρούς, με γιατρούς με μπλοκάκι, με μετακινήσεις γιατρών από την πρωτοβάθμια υγεία αφήνοντάς τη γυμνή (και μετά αναρωτιόμαστε γιατί μοιάζει ανύπαρκτη) με γιατρούς ακόμη-ακόμη από άλλα νοσοκομεία δημιουργώντας προβλήματα στη λειτουργία τους και αφήνοντας κλινικές να λειτουργούν ως συνονθυλεύματα μεταβλητής σύνθεσης αντί να προσλάβουν μόνιμους γιατρούς , για να καλύψουν τις κενές οργανικές θέσεις. Γίνεται, ωστόσο, όλο και πιο προφανές και από συμβάντα όπως της παραίτησης του συναδέλφου παιδιάτρου πως στον ευαίσθητο τομέα της υγείας αυτές οι πολιτικές είναι αδύνατο να ευδοκιμήσουν. Σταθερά θα παλεύουμε μαζί με τους πολίτες για μαζικές προσλήψεις προσωπικού στο χώρο της υγείας, για δουλειά με συνθήκες αξιοπρέπειας! Μονάχα έτσι θα έχουμε την υγεία που μας αναλογεί σύμφωνα με τις δυνατότητες της εποχής!
(Υ.Γ. ευχόμαστε ολόψυχα στο συνάδελφο καλή σταδιοδρομία σε ό,τι επιλέξει να κάνει στη συνέχεια της επαγγελματικής του πορείας!)
Τέλος, γνωστοποιούμε τη στήριξη και τη συμμετοχή μας στη συγκέντρωση κατά των απογευματινών χειρουργείων έξω από το νοσοκομείο της Νάουσας την Τετάρτη 3 του Απρίλη στις 6μ.μ. που διοργανώνεται με πρωτοβουλία του εργατικού κέντρου της πόλης. Να είμαστε όλοι εκεί!
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΚΑΡΤΣΙΟΥΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ. ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
