Ελάχιστος φόρος τιμής στον Μανώλη Γλέζο. Του Γιώργου Τροχόπουλου

Στο σημείωμα αυτό παραθέτω ένα άρθρο μου που είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα 'Λαός', τον Νοέμβριο του 2014, δύο μήνες περίπου πριν 'πέσει' η Συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά.

Αναφερόμουν στην επικείμενη εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας τον Μάρτιο του 2015 και στην περίπτωση εκλογής του ΠτΔ από την τότε υπάρχουσα Βουλή για να μην έχουμε πρόωρες εκλογές εξαιτίας του θέματος αυτού. Είχα προτείνει ως ιδανικό πρόσωπο για την εκλογή εκείνη τον Μανώλη Γλέζο. Εισέπραξα τότε πολλά απαξιωτικά σχόλια από διάφορους 'ξερόλες' της Πολιτικής με επιχειρήματα που αμφισβητούσαν την αξία της προσωπικότητας του Μανώλη Γλέζου όπως:

«Δεν είναι αλήθεια ότι κατέβασε τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη ο Γλέζος», επιχείρημα φυσικά ανάξιο σχολιασμού ή ότι:

«Είναι πολύ γέρος και θα πεθάνει στην πορεία», δεν ήξεραν όμως ότι η ηλικία είναι απλά ένας αριθμός και αυτό που μετράει είναι η ψυχή και το 'ανάστημα' κάποιου, όπως επίσης δεν γνώριζαν μία τεράστια προσωπικότητα της Ιταλίας που διετέλεσε σε πολύ μεγάλη ηλικία και με μεγάλη επιτυχία, Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας και λεγόταν: ΣΑΝΤΡΟ ΠΕΡΤΙΝΙ ή ότι:

«Ποιος είναι αυτός και τι έγινε που κατέβασε τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη», αγνοώντας επιπλέον τη γενικότερη προσφορά του Μανώλη Γλέζου στον χώρο της Αριστεράς και το ότι με τη διαδρομή του αυτή είχε καταστεί πρόσωπο υπερκομματικό και ήταν γνωστός σε όλη την υφήλιο για την δράση του, τον καιρό της κατοχής. Ο Πρόεδρος της Γαλλίας ΝΤΕ ΓΚΩΛ τον είχε ονομάσει «πρώτο παρτιζάνο της Ευρώπης» για τη δράση του το 1941.

Αυτό το σημείωμα είναι ένας ελάχιστος φόρος τιμής από την ταπεινότητά μου, προς έναν μεγάλο ΕΛΛΗΝΑΡΑ.

Υ.Γ. Θα είχε βουλιάξει η Αθήνα από τον κόσμο που θα παρευρίσκονταν στην κηδεία του, εάν δεν υπήρχε η ατυχής συγκυρία του κορωνοϊού. Γιατί, όπως όλοι ξέρουμε, τους λαϊκούς ήρωες τους τιμά ο Λαός με τρόπο ιδιαίτερο και χαρακτηριστικό.

Το άρθρο μου του 2014 έχει ως εξής:

Μανώλης Γλέζος. Ο ιδανικός υποψήφιος για την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας!

Αν λάβω υπόψη μου αφενός τη γνωστή προ ημερών δήλωση του Μ. Γλέζου, ότι δηλαδή υπάρχει πιθανότητα η παρούσα βουλή να εκλέξει Πρόεδρο Δημοκρατίας και αφετέρου την εκπεφρασμένη βούληση των πολιτών –όπως αυτή καταγράφεται σε όλα τα τελευταία γκάλοπ με ποσοστό πάνω από 58%- να βγει δηλαδή Πρόεδρος από την παρούσα βουλή και να μην πάμε σε πρόωρες εκλογές, γιατί αυτό το γεγονός θα ήταν οδυνηρό για την οικονομία, διατυπώνω την εξής άποψη:

Θα ήταν πολύ έξυπνη κίνηση από τον Πρωθυπουργό της χώρας, Αντώνη Σαμαρά, να προτείνει για Πρόεδρο Δημοκρατίας τον Μανώλη Γλέζο, ένα πρόσωπο σημαία για τη νεότερη Ελλάδα, αποδεκτό και σεβαστό απ’ όλους τους πολιτικούς χώρους, που ξεπερνά και αυτή την ιδιότητά του ως μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Θα ήταν αυτή η επιλογή η πιο βολική λύση για όλους, αλλά πρώτιστα για τη χώρα, είναι κι ένα πρόσωπο που θα μπορούσε να ενώσει τον λαό στις δύσκολες ώρες που περνάει, και να απογειώσει το θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας, όπως είναι σήμερα, έστω και μ’ αυτές τις λίγες εξουσίες που έχει.

Απαραίτητη προϋπόθεση όμως για να γίνουν αυτά, είναι να προταθεί από τον Πρωθυπουργό και να αποδεχτεί την πρόταση ο Μανώλης Γλέζος.

Προχωρώ και λίγο παραπέρα, λέγοντας, θα έβλεπα με καλό μάτι μια κυβέρνηση συνεργασίας Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ, που εκφράζει πολύ πιο μεγάλο ποσοστό του λαού από τη σημερινή συγκυβέρνηση, μιας κυβέρνησης όμως που θα σχηματιστεί με υποχωρήσεις, ένθεν κακείθεν, απαλλαγμένης από τα γνωστά βαρίδια, και το λέω αυτό γιατί, απ’ ό,τι φαίνεται, το ΠΑΣΟΚ καθίσταται πλέον επικίνδυνος συνεταίρος –για την πολιτική σταθερότητα- σε μία συγκυβέρνηση, μετά τις τελευταίες εξελίξεις στο εσωτερικό του.

Πρέπει να βγουν οι κομματικές παρωπίδες από τα κομματικά επιτελεία πλέον, να γίνει υπέρβαση απ’ όλους, για να δοθεί η πιο σωστή –για την άποψή μου- λύση στο θέμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, αφού τα ονόματα των υποψηφίων Προέδρων που ακούγονται, είναι «πολύ λίγα», όπως λέει η λαϊκή έκφραση, σε σχέση με αυτό του Μανώλη Γλέζου.

Γ.Ξ. ΤΡΟΧΟΠΟΥΛΟΣ

ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ