Συμφηφισμός αγροτικών χρεών με τις αποζημιώσεις. Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα κ. Βορίδη

Το ερώτημα των ημερών από μεγάλη μερίδα αγροτών που αυτόν τον καιρό περίμενε αποζημιώσεις, είναι: «εγώ γιατί δεν πληρώθηκα;». Η απάντηση είναι η γνωστή: όσοι έχουν απλήρωτες εισφορές από πέρυσι ή άλλες χρονιές, δεν μπορούν να πληρωθούν. Είναι κάτι σαν τιμωρία! Θαρρείς και αν είχαν να πληρώσουν, δεν θα το έκαναν. Αλλά ποιος να το καταλάβει αυτό; Το κράτος; Κομμάτι δύσκολο…

Μπορεί στον τομέα της Υγείας να επιδείχθηκε -καλώς- μια (βίαιη) αναπροσαρμογή στις αυτονόητες ανάγκες των νοσοκομείων, στον αγροτικό τομέα ακόμη δεν προέκυψε… κορωναϊός. Αν και κάτι τέτοιο μπορεί να θεωρηθεί η κλιματική αλλαγή, αυτή που δεν αφήνει τους αγρότες να αγιάσουν τα τελευταία χρόνια, με τις απανωτές και κάθε είδους ζημιές. Με τους παραγωγούς να προσβλέπουν στον ασφαλιστικό τους οργανισμό ως τελευταία λύση, αυτόν που τους κλείνει τις κάνουλες αν δεν πληρώσουν μια χρονιά ααφάλιστρα. Αφήνοντάς τους χωρίς χρήματα για το Πάσχα, αλλά και για τη νέα καλλιεργητική περίοδο.

Ο ΕΛΓΑ είναι ανταποδοτικός, αν δεν συνεισφέρουν όλοι με τις εισφορές τους δεν μπορεί να πληρώσει με τον υπάρχοντα κανονισμό, μου είπε κάποιος. Μήπως όμως ο προτεινόμενος από πολλούς συμψηφισμός, είναι η μοναδική ευκαιρία να πάρει και ο ΕΛΓΑ τις εισφορές του στην ώρα τους, χωρίς να στέλνει στο τέλος τα χρέη στην εφορία, όπως ανήθικα κάνει, στραγγαλίζοντας μεροκαματιάρηδες και προκομένους ανθρώπους;

Αυτό όμως είναι το κράτος. Ανήθικο και ανάλγητο. Με τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης να εμφανίζει πομπωδώς την πληρωμή των αποζημιώσεων -με καθυστέρηση ενός έτους- ως μεγάλο του επίτευγμα, κάνοντας φθηνή επικοινωνιακή πολιτική με τα λεφτά των ίδιων των αγροτών.

Ας ξαναδεί το θέμα ο υπουργός. Δεν μπορεί να έχουν τόσο άδικο όσοι φορτικά τού προτείνουν τον συμψηφισμό ως λύση, και για τον ΕΛΓΑ και για τους αγρότες. Τώρα είναι η κατάλληλη ευκαιρία.