Το Πίνοβο ή Μπλάτσα είναι βουνό στα βόρεια σύνορά μας, στον νομό Πέλλας και στον δήμο Αλμωπίας. Συνδέεται δυτικά με τον Βόρα, ανατολικά με την Τζένα και νότια με το Πάικο.

Κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο ήταν πεδίο σκληρών και πολύνεκρων μαχών. Ακόμα στο βουνό υπάρχουν υπολείμματα από πολυβολεία , χαρακώματα και αποθήκες πυρομαχικών , ενώ στις κορφές του βρίσκεις παλιές οβίδες και θραύσματα από αυτές. Με ορμητήριο το Αετοχώρι, τρείς Ναουσαίοι ορειβάτες την Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου έκαναν μία πολύ ενδιαφέρουσα διαδρομή.

Οι Γιώργος Καισαρίδης, Κώστας Μάϊνος και Θωμάς Μητσκόπουλος ξεκίνησαν από την πλατεία του χωριού ξημερώματα και ακολούθησαν την διαδρομή που περνάει από το παλιό στρατιωτικό φυλάκιο του Ελληνικού στρατού , την χαρακτηριστική «σπηλιά πολυβολείο» με την θέα στον κάμπο, το ρέμα της Παραμαγούλας και ανεβαίνοντας μέσα από το εξαιρετικό δάσος οξιάς που υπάρχει στην περιοχή έφτασαν στην «Κοιλάδα των Βράχων» με τις πηγές και τον «Μαύρο Βράχο» να δεσπόζει επάνω δεξιά.

Στη συνέχεια και μέσα από υποαλπικά λιβάδια και σάρες προσέγγισαν την βάση της κορυφής «Καλόγερος» και με πολύ προσοχή λόγω ότι η κορυφή είναι ένας κωνικός βράχος, ανέβηκαν από το λούκι με τα απόκρημνα βράχια στο ορόσημο στα 1873.Ο Φθινοπωρινός καιρός και τα σύννεφα κάτω από την κορυφή ,μαζί με τον υπόλοιπο ορεινό όγκο, δημιουργούσαν υπέροχες εικόνες , σχεδόν μαγικές .

Η ανάβαση λοιπόν επιβράβευσε τους τρείς ορειβάτες με το παραπάνω. Επόμενος στόχος ήταν η κορυφή «Βίσογκραντ» . Από ψηλά έγινε εκτίμηση της πορείας που θα ακολουθούσαν , « έκοψαν» την διαδρομή και «ζύγισαν» τις παραμέτρους ,πέρασαν από το ορόσημο της «Γυμνοκορφής» , έπιασαν την ράχη της επόμενης πλαγιάς επιλέγοντας τα πιο χορταριασμένα σημεία για ασφάλεια.

Πέρασαν τα βράχια με το γκρεμισμένο Ελληνικό παρατηρητήριο έπιασαν την κόψη για την κορυφή ¨Βίσογκραντ¨, ακoλουθώντας τις πυραμίδες των συνόρων και πατώντας πότε στην μία μεριά , πότε στην άλλη. Ο κρύος αέρας , τα ατελείωτα λιβάδια , οι αγελάδες που έβοσκαν , τα πυκνά δάση κωνοφόρων στην πλευρά των Σκοπίων μαζί με τα χαρακτηριστικά βράχια του βουνού έκαναν την δύσκολη ανάβαση σχεδόν «Ποίημα» . Ποίημα για την ελευθερία της ψυχής και του Νου.

Το Βίσογκραντ στα 2150 μ. ήταν εκεί με θέα στην Μικρή και Μεγάλη Τζένα ανατολικά και την «Κορφούλα» την ψηλότερη κορφή του βουνού στα δυτικά ( 2156 μ. υψόμετρο) . Ο ορίζοντας ατελείωτος από εκεί ψηλά σε ένα μέρος που ο ορειβάτης βρίσκει τα πάντα . Μεταμορφώνεται από φυσιολάτρης και γίνεται ιστορικός περιηγητής σε ένα βουνό γεμάτο μυστήριο και εκπλήξεις , σε ένα σημείο της Ελλάδας που διαθέτει παρθένα φύση , εύφορα εδάφη ,ομορφιά και τοπία εξαίρετου κάλους είναι ξεχασμένο στην λήθη του χρόνου από την πολιτεία.

Με τους ήρωες κατοίκους να πολεμάνε σε έναν άλλο πόλεμο, σε αυτόν της επιβίωσης στην Γη που γεννήθηκαν και δεν θέλουν να εγκαταλείψουν. Δεκαοχτώ δύσκολα χιλιόμετρα διαδρομής , 1800 μέτρα θετικής υψομετρικής διαφοράς και επτάμιση ώρες περπάτημα ήταν τα δεδομένα ενός ακόμα ταξιδιού που ένωσε το τότε με το τώρα , την ιστορία με την μνήμη και το σώμα με την ψυχή.

Γιώργος Καισαρίδης