«Παύλε πώς εν τάφω;» Του Παύλου Α. Κυρατσή

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα για τα πνευματικά παιδιά και τους ευεργετηθέντες, υπό του μακαριστού Μητροπολίτου Βεροίας κυρού Παύλου. Είναι ημέρα μνήμης και τιμής.

Είναι Παύλου μνήμη. Για έναν ιεροπρεπή και φωτισμένο Επίσκοπο της Εκκλησίας μας. Σαν σήμερα άφησε τη φθορά της ζωής για την αφθαρσία του ουρανού. Τα εφήμερα για τα αιώνια.

Ένας μεγαλοπρεπής, ανεξίκακος, μακρόθυμος, πράος και ταπεινός Ποιμενάρχης που πέρασε τη ζωή του αθόρυβα μέσα στη Μητρόπολη του σαν απλός καλόγερος στη μονή του.

Για κάθε άνθρωπο η κάθε ημέρα που περνάει, είναι επέτειος χαράς ή λύπης, ενός αξιόλογου γεγονότος. Στιγμές και μνήμες. Τα χρόνια περάσαν, η μνήμη του παραμένει ζωντανή και άσβεστη. Για όσους τον γνώρισαν και έζησαν τα καλά του έργα.

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μία σπάνια φωτογραφία του μακαριστού, τότε νεοχειροτονηθέντα διακόνου, αμέσως μετά τη χειροτονία του το 1951 στην Ιερά Μονή Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολύτριας, στα Βασιλικά Θεσσαλονίκης. Νεαρός διάκονος μόλις 22 ετών. Ευχής έργον και επιθυμία πολλών θα ήταν, η Μητρόπολη μας και ο ποιμενάρχης μας κ. Παντελεήμων να κάνει την ανακομιδή των σεπτών λειψάνων του. Τριάντα ένα χρόνια μετά, εκ της σιωπής του τάφου. Να τοποθετηθούν στη βάση της προτομής του, μπροστά από το Μητροπολιτικό Μέγαρο. Όπου ποίμανε για εικοσιπέντε χρόνια, σεμνά και ταπεινά.

Καλή αντάμωση άγιε μας Γέροντα.