Για τη Βέφα Ιακωβίδου

Καταγωγή της το ημιορεινό γεωργοκτηνοτροφικό χωριό Ραχιά Ημαθίας. Πολυμελής η οικογένεια της με δυναμικό αταλάντευτο κομμουνιστή πατέρα. Θυμόταν την μητέρα της Αγγελική να έχει κρυμμένο κάτω απ’ την ποδιά το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ για να ψηφίσει. Πέτρινα χρόνια, σχεδόν απαγορευτικές οι σπουδές για τα φτωχά λαϊκά στρώματα σε πανεπιστήμια, ιδίως για γυναίκες.

Με καμάρι πήρε το πτυχίο της στη φιλοσοφική σχολή Θεσσαλονίκης με καθηγητή τον μεγάλο Ιωάννη Κακριδή, πράγμα που αντικατόπτριζε τη μεγάλη αξία των σπουδών της. Δυστυχώς μπροστά της ορθώνονταν απροσπέλαστο τείχος, το ιδιώνυμο (1929-1975). Μέτρο κατασταλτικό που ποινικοποιούσε την υποστήριξη και διάδοση ανατρεπτικών ιδεών και κομμουνιστικών πράξεων. «Φυλακίζεσαι, εξορίζεσαι, δεν διορίζεσαι, απολύεσαι από την εργασία σου, ανεξίτηλες οι μνήμες μου», έλεγε. Εργάστηκε σε σχολεία σε πολλές περιοχές της Ελλάδας με αντίξοες συνθήκες, δυσβάστακτες, παρακολουθούμενη από το άγριο βλέμμα της ασφάλειας με λογοκρισία και «κάρφωμα» ακόμη και από ορισμένους μαθητές. Μια νέα κοπέλα που χρειάστηκε να επιστρατεύσει όλες τις δυνάμεις της ψυχικές, πνευματικές, σωματικές για να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της λειτουργίας της εκπαίδευσης με συνέπεια και όραμα. Υπερπληθώρα μαθητών κατά τμήμα, δομές ανεπαρκείς. Αργότερα με τις πανελλήνιες (δέσμες κτλ) η παιδεία όχι μόνο ήταν ανταγωνιστική αλλά κυριολεκτικά εξοντωτική. Εξοργιζόταν με τις διαρκείς κυβερνητικές προσπάθειες «να μπει ταφόπλακα στο δικαίωμα όλων των παιδιών στην δημόσια δωρεάν παιδεία».

Πίστευε στην εξύψωση της γυναικείας προσωπικότητας και της κοινωνικής της προσφοράς. Καθηγήτρια στην πόλη της Νάουσας, πέρα από τη φροντιστηριακή στήριξη απόρων μαθητών, διάλεξε και τον απελευθερωτικό ρόλο της γραφής. Φώτισε ευεργετικά την πολιτική ιστορία του τόπου μας, ενώ δημοσίευε σε τοπική εφημερίδα πονήματα ιστορικά «ενέσεις μνήμης» για αγώνες, αγωνιστές, σπουδαίες προσωπικότητες που σκόπιμα αγνοήθηκαν επί μακρόν. Με τον τίτλο Επιλογές αυτή η δουλειά της ήταν πολύ διαπαιδαγωγική και υπαγορεύτηκε από τις πίκρες και τα βασανιστήρια συγγενικών της προσώπων που ήταν στοιβαγμένα στην ψυχή της από τα παιδικά της χρόνια.

Ψήφιζε πάντα το ΚΚΕ, που «αντιμάχεται τους τορπιλιστές της ειρήνης, που αντιμάχεται τον καπιταλισμό, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ που φορτώνουν δυσβάσταχτα χρέη, δυστυχία, θαλασσοπνιγμούς, προσφυγιά τους λαούς. Το ΚΚΕ που συμπαραστέκεται στα ηλιοκαμένα αγροτόπαιδα, τους αλυσοδεμένους σκλάβους της ζωοδότρας γης που έντεχνα κατακλέβουν τον τίμιο ιδρώτα τους» έλεγε. Στήριζε τη Λαϊκή Συσπείρωση που δημιουργείται από αξιόλογους βιοπαλαιστές επαγγελματίες, αδέκαστους επιστήμονες, αγωνίστριες γυναίκες πρωτοποριακούς νέους, ανθρώπους βγαλμένους από τα σπλάγχνα της εργατικής τάξης. Δώρισε τόμους του περιοδικού Εθνική Αντίσταση στην βιβλιοθήκη της γενέτειράς της Ραχιάς Βεροίας, απαράμιλλη πηγή γνώσης και πληροφόρησης στο παρόν και το μέλλον για την Ιστορία της Αντίστασης, για την νεολαία που λάτρευε.

Μια τολμηρή αγωνίστρια της μόρφωσης και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ παράρτημα Νάουσας, στο οποίο ήταν μέλος η Βέφα Ιακωβίδου - Πουλτσίδου, εκφράζει τα ειλικρινή του συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους της.