Γρηγόρης Μαρκοβίτης: Γενοκτονία Ποντίων-Δρόμος θυσίας-Μονοπάτι θυσίας και καθαρισμός Αράπιτσας
Η 19η Μαΐου είναι η επέτειος της Γενοκτονίας των Ποντίων και κάθε άλλος εορτασμός ή διοργάνωση την ίδια ημέρα φαντάζει τουλάχιστον άστοχη. Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τον λόγο που την μέρα αυτή διοργανώνεται από τον Δήμο μας ο Δρόμος Θυσίας, που κανείς δεν αντιλέγει ότι είναι μια εκδήλωση τιμής στους θυσιασθέντες Ναουσαίους, όμως, γιατί να προκαλείται αυτή η σύγχυση;
Δεν υπήρχε καμία άλλη ημερομηνία, πιο κοντινή στην Κυριακή του Θωμά και σε κάθε περίπτωση να μην συμπίπτει με την επέτειο της Γενοκτονίας; Τα εύλογα αυτά ερωτήματα τίθενται από όλους, δημότες και μη, ανεξαρτήτως καταγωγής.
Τα επισημαίνουμε όλα αυτά, αφενός μεν διότι και οι δύο επέτειοι πλησιάζουν και σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να έχουμε μια καθαρή και ευπαρουσίαστη ΑΡΑΠΙΤΣΑ, χωρίς σκουπίδια και βατσινιές, τουλάχιστον κοντά στον χώρο Θυσίας.
Ο Δρόμος Θυσίας, όπως προαναφέρθηκε, είναι μια διοργάνωση στη σωστή κατεύθυνση, που γίνεται μια φορά τον χρόνο, όμως, εμείς, σαν Άλμα για τον Δήμο Νάουσας, καταθέσαμε συγκεκριμένη πρόταση προεκλογικά και την επαναφέρουμε και σήμερα.
Μιλάμε, λοιπόν, για το ΜΟΝΟΠΑΤΙ της ΘΥΣΙΑΣ, το οποίο θα υφίσταται σε μόνιμη, καθημερινή, βάση. Τη διαδρομή που ακολούθησαν οι 13 Ναουσαίες, κυνηγημένες από τους Τούρκους, ξεκινώντας από το πάρκο, ξεφεύγοντας από το σημείο που σφαγιάστηκαν οι 1.241 Ναουσαίοι και από τη Βόρεια όχθη της Αράπιτσας έφτασαν μέχρι τους Στουμπάνους, στον Χώρο Θυσίας, όπου, προκειμένου να μην συλληφθούν και ατιμωθούν από τους Τούρκους, προτίμησαν να θυσιαστούν πέφτοντας στα αφρισμένα νερά της Αράπιτσας.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι επισκέπτες μας θα έχουν τη δυνατότητα να κάνουν έναν περίπατο δίπλα από το ποτάμι μας, δίπλα από ένα ΚΑΘΑΡΟ και ΠΕΡΙΠΟΙΗΜΕΝΟ ΠΟΤΑΜΙ, χωρίς σκουπίδια και με όμορφα πρανή, γεμάτα λουλούδια και ξύλινα γεφύρια (όπου είναι δυνατό να γίνουν γεφύρια), με όμορφο φωτισμό και καθαρούς πεζόδρομους και στις δύο πλευρές, με όμορφα ξύλινα κάγκελα, παγκάκια, βρύσες κ.ά., με τα υλικά του τόπου μας, ήτοι ξύλα καστανιάς από το δάσος μας και πωρόλιθους και όχι μάρμαρα και ΙΝΟΧ που μπήκαν στο παρελθόν και απαξιώθηκαν από την πρώτη στιγμή.
Το ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ θα δίνει τη δυνατότητα στον επισκέπτη μας να περιδιαβαίνει και να γνωρίζει την Ιστορία της Νάουσας, μέσα από τις πληροφορίες που θα του παρέχονται διαδικτυακά, θα μαθαίνει για το Πάρκο, τα ΕΡΙΑ και τη ΒΕΤΛΑΝΣ ΝΑΟΥΣΑ, το Νοσοκομείο, το Μουσείο Βιομηχανικής Κληρονομιάς, το Σπίτι του Ομίλου Γενίτσαροι και Μπούλες, τον Μύλο του Ράιου, τον Μύλο του Ματθαίου, τον Σύλλογο Βλάχων, την Πουλιάνα, το κτήριο Μούγγρη και νυν του Συλλόγου ‘Αριστοτέλης’, το Λύκειο Ελληνίδων, την Εκκλησία της Υπαπαντής και τόσα άλλα σημεία στη διαδρομή με την ιστορική τους σημασία.
Ο διαβάτης στο ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ θα έχει, επίσης, τη δυνατότητα, εκτός από τις ιστορικές και άλλες πληροφορίες, να γνωρίζει και να επισκέπτεται τους επιχειρηματίες της διαδρομής, όπως π.χ. το Κονάκι της Οικογένειας Καρύδα και τις άλλες δράσεις που θα δημιουργηθούν σύντομα και θα μπορεί να αγοράσει τοπικά προϊόντα, αναμνηστικά, αλλά και να απολαύσει έναν καφέ, ένα γλυκό, ένα κρασί στα αντίστοιχα καταστήματα που θα δημιουργηθούν στις όχθες.
Παγκοσμίως, όλες οι πόλεις που τις διασχίζουν ποτάμια φροντίζουν να τα έχουν καθαρά και περιποιημένα και αυτά αποτελούν τη βιτρίνα τους, σε αντίθεση με μας που μέχρι σήμερα αποτελούσε τόπο εναπόθεσης σκουπιδιών!
Πρέπει, επιτέλους, να βελτιωθούμε και να είμαστε πλέον περήφανοι γι’ αυτό το ποτάμι και την Ιστορία του, γι’ αυτό το ποτάμι που ήταν ο λόγος εγκατάστασης και ίδρυσης της Νάουσας, γι’ αυτό το ποτάμι που έδωσε ζωή στην πόλη και την περιοχή, γι’ αυτό το ποτάμι που έζησε γενιές Ναουσαίων και θα συνεχίσει να δίνει με άλλους τρόπους και στις επόμενες γενιές, αρκεί και εμείς να το σεβαστούμε και να το αναδείξουμε με τον τρόπο που του αξίζει. Και όταν μιλάμε για καθαρό ποτάμι, εννοούμε από τις πηγές του μέχρι το Αγγελοχώρι στην Τάφρο 66.
Γρηγόρης Μαρκοβίτης
‘Άλμα για τον δήμο Νάουσας’
