Ελιά, ροδάκινο. Κοινός παρονομαστής η εγκατάλειψη χωραφιών

Στην ατζέντα συζήτησης όλων των παρεών η τιμή του ελαιόλαδου, με τα επικριτικά σχόλια να δίνουν και να παίρνουν από πολίτες και πολιτικούς σε βάρος εμπόρων, μεταποιητών, ακόμη και των παραγωγών! Όσοι είναι στον κλάδο κάνουν λόγο για μείωση παραγωγής εξαιτίας κυρίως των επιπτώσεων από την κλιματική αλλαγή.

Τα ερωτήματα: πόσα από τα χρήματα αυτά των διπλών τιμών στο ράφι φτάνουν στον παραγωγό; Και πόση από την υπεραξία του προϊόντος προσμετράται στο ακαθάριστο προϊόν της χώρας; Οι απαντήσεις προφανείς: ελάχιστα. Εξ ου και η εγκατάλειψη ελαιώνων που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια.

Ασφαλώς, θα περιμέναμε από τους αρμόδιους φορείς να υιοθετήσουν πιο επιθετικές πολιτικές στο ελαιόλαδο. Όχι επειδή το θέμα τώρα είναι επίκαιρο, αλλά διότι η χώρα χάνει δυνάμεις εξαιτίας της ανεπάρκειάς της σε αναπτυξιακές πολιτικές στο αγροτικό κλάδο.

Αντίστοιχα προβλήματα εμφανίζονται ασφαλώς και στο ροδάκινο, με την κυβέρνηση να καθυστερεί επικίνδυνα τον ανασχεδιασμό των πολιτικών της ως προς την επίδραση της κλιματικής αλλαγής, με αλλαγή του κανονισμού του ΕΛΓΑ κ.λπ. Όσο δεν υιοθετούνται επιθετικές πολιτικές και εδώ, η εγκατάλειψη του προϊόντος θα συνεχίζεται. (Η φωτογραφία με τις κομμένες ροδακινιές φετινή.)