Ιωσήφ Ιωσηφίδης. Ο μοναχικός και μοναδικός δρόμος του επαναστάτη

Τις 5 αντρικές ερμηνείες που ξεχωρίζουν στις θεατρικές σκηνές και δεν πρέπει να χάσουμε αυτόν τον χειμώνα, ξεχωρίζει το artic.gr. Είναι αυτές των Ορφέα Αυγουστίδη (‘Η Μηχανή του Τούρινγκ’, του Benoit Soles), Πάνου Βλάχου (Ο Τυχαίος Θάνατος Ενός Αναρχικού, του Ντάριο Φο), Ιωσήφ Ιωσηφίδη (‘…καλά. εσύ σκοτώθηκες νωρίς’, του Χρόνη Μίσσιου), Γιάννη Νιάρρου (‘Οι Παίχτες’, του Ν.Β. Γκόγκολ) και Πάνου Παπαδόπουλου (‘Μπαίνει η Δεσποινίς Μαργαρίτα’, του Ρομπέρτο Ατάιντε). «Οι οποίοι αποδεικνύουν ότι όταν το ταλέντο ‘μπολιάζεται’ με σκληρή δουλειά, αγάπη και αφοσίωση στο θέατρο και ο κάθε πρωταγωνιστής προσεγγίζει τον ρόλο του ‘ποιώντας ήθος’, το αποτέλεσμα σίγουρα ανταμείβει τόσο το κοινό, όσο και τους ίδιους…» όπως υπογραμμίζει η καλή ιστοσελίδα.

Ειδικότερα για τον Ιωσήφ Ιωσηφίδη υπογραμμίζει:

«Ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης στον ρόλο του αφηγητή-συγγραφέα, παραδίδει την εντελέστερη ίσως ερμηνεία του έως τώρα. Η συναισθηματική φόρτιση και η έννοια κάθε λέξης του κειμένου του Μίσσιου αποκτούν μία βαρύνουσα σημασία όταν αρθρώνονται με τρόπο καθημερινό, προσγειωμένο και εσωτερικό, μα συνάμα σπαρακτικό από τον ίδιο. Ακολουθώντας το αιτούμενο της σκηνοθεσίας, ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης κατορθώνει να μεταστοιχειώσει τα βιώματα του Μίσσιου σε θεατρική πράξη με άψογη τεχνική, ενώ συγκλονίζει κατά την παραδοχή του ότι ‘Έπρεπε να περάσω πολλά και να διαβάσω πολύ για να καταλάβω πόσο μοναδικός, πόσο μοναχικός είναι ο δρόμος του επαναστάτη’...»