Ορειβάτες Βέροιας. Στην κορυφή ‘5 Πύργοι’ της Κουμαριάς

Βουνοκορφές ατέλειωτες, φαράγγια και ρέματα, ξεχασμένα περάσματα, πανέμορφα χωριά (Κουμαριά, Ξηρολίβαδο και Σέλι).

Το Βέρμιο, με ιστορία συνοδευμένη από μύθους και δοξασίες, κατορθώματα ηρώων και θεών, περάσματα βασιλιάδων και αγίων, είναι εδώ, τους περιμένει τους καρτερεί!

Ανηφορίζουν σε χιόνι παγωμένο, μια παράξενη γοητεία τους τυλίγει, τώρα τοπίο ολότελα λευκό.

Την συμπαράσταση μας στον δοκιμαζόμενο ουκρανικό λαό από την ρωσική εισβολή……!

Σήμερα ορειβασία στο δικό μας βουνό το Βέρμιο, τόσο κοντά και τόσο μακριά!

7 φίλοι ορειβάτες φύγανε από την Ελιά στις 8 το πρωί με προορισμό την Κουμαριά .

Αφήσανε πίσω τους την πόλη της Βέροιας, η ιστορία της χάνεται στον μύθο και την παράδοση πριν από δεκάδες εκατοντάδες χρόνια.

Ο Θουκιδίδης την αναφέρει το 432 π. Χ…………..σε μια εκστρατεία των Αθηναίων προς την Ποτίδεια, πολιόρκησαν την πόλη της Βέροιας αλλά δεν τα κατάφεραν.

Σήμερα το ταξίδι τους έχει προορισμό την Κουμαριά και την κορυφή πέντε - πύργοι.

Το όρος Βέρμιο, από τα ομορφότερα και πλουσιότερα σε χλωρίδα και πανίδα βουνά του ελλαδικού χώρου και αυτό εύκολα το αντιλαμβάνεσαι όταν βρεθείς στις πλαγιές του.

Όλη η οροσειρά του Βερμίου σχηματίζει μια μακριά κορυφογραμμή, η οποία ξεπερνά τα 50 χιλιόμετρα σε μήκος.

Οι βόρειες απολήξεις του βουνού φτάνουν στο νομό Πέλλας.

Πολλά τρεχούμενα νερά, πυκνά δάση με οξιές πεύκα και έλατα.

Οι ανατολικές πλαγιές πλούσιες σε νερά και βλάστηση σε αντίθεση με τις δυτικές που είναι άγονες. Δάση με πλατύφυλλα, δρυς, μικτά δάση οξιάς και μακεδονίτικα έλατα στις βουνοπλαγιές.

Οι κορυφές είναι γυμνές από δένδρα μόνο χαμηλή βλάστηση.

Τα δάση ξεκινούν από τη μέση του βουνού, ενώ χαμηλά επικρατούν εκτάσεις θαμνώδεις.

Στις πλαγιές αναπτύσσονται καστανιές, γαύροι, κουμαριές και αγριοκέρασα.

Ενώ σε χαμηλά υψόμετρα καλλιεργούνται ροδακινιές, μηλιές, αχλαδιές και κερασιές.

Η αρκούδα , ο λύκος και το ελάφι δεν υπάρχουν σήμερα, παρατηρούνται όμως ζαρκάδια, αγριογούρουνα, λαγοί, κουνάβια, ασβοί, νυφίτσες, σκίουροι και αλεπούδες.

Αγριοτριανταφυλλιές, κρόκοι, κυκλάμινα και ποικιλίες μανιταριών.

Ο Ηρόδοτος γράφει για τον Μίδα ότι είχε ένα κήπο στην κοιλάδα κάτω από το όρος Βέρμιο με εξηντάφυλλα τριαντάφυλλα εξαιρετικής ευωδίας και μια πηγή με δροσερό νερό, το οποίο ο Μίδας ανακάτευε με κρασί και πρόσφερε στον Σιληνό, θεότητα του κρασιού και συγγενή του Διόνυσου.

Ο Μίδας ήταν βασιλιάς της Φρυγίας. Φημιζόταν για τη σοφία, την ευσέβεια και τα πλούτη του.

Ήταν γιος του Γόρδιου, ενός φτωχού αγρότη, απόγονος του των Βριγών που μετανάστευσε στη Μ. Ασία και έγινε βασιλιάς του Γορδίου ή Γορδίκιου παλιάς πρωτεύουσας της Φρυγίας πάνω στον ποταμό Σαγγάριο.

Γυναίκα του Μίδα ήταν η Ερμοδίκη, κόρη του Αγαμέμνονα, βασιλιά της αιολικής

Κύμης.

Το χωριό χτισμένο σε υψόμετρο 750 μέτρων, τους υποδέχεται ήρεμο και παγωμένο.

Ένα χωριό με πλούσια λαογραφία και παράδοση.

Η Κουμαριά είναι ένας από τα ωραιότερους καλλωπιστικούς θάμνους της ελληνικής χλωρίδας.

Έχει πράσινα οδοντωτά φύλλα και σφαιρική κόμη. Ο κορμός της έχει ένα πολύ όμορφο κεραμιδί χρώμα.

Από τον όμορφο αυτό θάμνο πήρε και το όνομα της η Κουμαριά Ημαθίας.

Χτίσθηκε από τσελιγκάδες του Σελίου και του Ξηρολιβάδου τέλη του 19ου αιώνα αρχές του 20ου αιώνα.

Το 1922 δέχθηκε πρόσφυγες από την Μικρά Ασία.

Μέχρι το 1925 λεγόταν Ντόλιανη που σημαίνει ΄΄ χαμηλότοπος΄΄ το 1926 πήρε το όνομα Κουμαριά.

Οδοιπορούν τώρα σε δασικό δρόμο η πεζοπορία γίνεται ξεκούραστα, τους δίνει δυνάμεις για τη συνέχεια.

Η μέρα σήμερα προμηνύεται σκληρή, η πορεία τους μέχρι και την κορυφή είναι όλο ανάβαση. Χρειάζονται γερά πόδια και δυνατές αναπνοές

Μπήκαν στο δάσος, ένα ζωντανό δάσος με δένδρα γυμνά από φυλλώματα.

Τα δένδρα τριγύρω χωρίς το φύλλωμα τους τους κρατούν συντροφιά αλύγιστα από την δυσκολία του χειμώνα..

Χιόνι παντού, τυλίγει με το άσπρο πέπλο του τους δασωμένους λόφους και τις γύρω βουνοπλαγιές.

Μέσα από τα άγρια βατόμουρα που κανείς άλλος εκτός από τα πουλιά δεν τα καταδέχεται, έβγαιναν ξαφνικοί βιαστικοί κελαηδισμοί.

Συναντούν τα πρώτα χιόνια. Λίγο πιο πέρα το νερό έτρεχε μέσα από το δασωμένο αυλάκι και τραγουδούσε.

Μονοπάτι ανηφορικό που ανεβαίνοντας ψηλότερα γίνεται δυσκολότερο. Αδιαπέραστο τείχος από πυκνή βλάστηση τους υποδέχεται.

Αγριοτριανταφυλλιές και βατσινιές με τα αγκάθια τους να τους δυσκολεύουν.

Ο ουρανός είναι συννεφιασμένος με τις προχθεσινές χιονοπτώσεις τις χειμωνιάτικες ο Φεβρουάριος ήρθε ορμητικός και παγωμένος.

Σήμερα η ομάδα τους είναι πολύ τολμηρή και μπήκε αμέσως στα δύσκολα.

Πάνω στο χιόνι νυχτοπερπατήματα άγριας ζωής, μόλις μπροστά τους ξεπετάχθηκε ένας τετράπαχος λαγός και με μακριά άλματα χάθηκε στις γύρω θαμνώδεις εκτάσεις.

Τα δένδρα με τον άσπρο μανδύα του χιονιού πόσο αλλιώτικα φαίνονται!

Τώρα ορειβατούν σε ένα ανηφορικό Γολγοθά με κλίσεις κάποτε ως και 25% μέσα σε μια ρεματιά ανάμεσα σε πυκνό δάσος οξιάς, όπου ξοδεύτηκαν όλες σχεδόν οι εφεδρείες του οργανισμού τους.

Η υγρασία του δάσους μαζί με το χιόνι και το λασπερό – γλιστερό μονοπάτι τους ταλαιπωρούν

Ανεβαίνοντας ψηλότερα το τοπίο αλλάζει τα δένδρα δίνουν τη θέση τους σε χαμηλή βλάστηση.

Βρίσκονται σε ξέφωτο, από εδώ και πέρα το τοπίο φαίνεται να ξεκαθαρίζει. Τώρα τοπίο γυμνό τους οδηγεί προς την κορυφή.

Πέτρες και χαμηλή βλάστηση.

Οι γύρω πλαγιές με το λευκό μανδύα του χειμώνα.

Από τούτη εδώ την κορυφή το θέαμα πανέμορφο.

Το φως κάνει χίλια χρώματα με εκείνα τα μακρινά σύννεφα, τους ατμούς και τις ομίχλες, τα χρωματίζει με τρόπο ιδιαίτερο.

Οι κορυφές πανέμορφες με τα χρώματα του χιονιού.

Πλησιάζουν προς την κορυφή , μαύρα σύννεφα κυνηγημένα από ένα αόρατο και παγωμένο αέρα κλείνουν τον καιρό το μονοπάτι χάνεται μέσα σε πυκνή ομίχλη η συνέχεια προς την κορυφή μονόδρομος.

Ανασύνταξη της ομάδας και επιστροφή. Η επιστροφή τους σημαδεύτηκε από μια ξαφνική χιονόπτωση.

Πήραν το δρόμο της επιστροφής, η κατάβαση δεν τους κουράζει καθόλου, άλλωστε μαθημένοι από την πρωινή ανάβαση δεν δυσκολεύονται.

Άλλη μια ανάβαση, άλλη μια εξόρμηση άλλη μια φυγή εδώ στο δικό μας βουνό το Βέρμιο πήρε τέλος με επιτυχία.

Για τους Ορειβάτες Βέροιας

Τσιαμούρας Νικόλαος