Γεώργιος Ξάνθιππος Τροχόπουλος: ‘Όλοι αντάμα και ο κασίδας χώρια'
Όλοι οι οφειλέτες του ΕΟΠΥΥ διακανόνισαν τα χρέη τους σε 120 δόσεις, πλην των φαρμακοποιών, που διακανόνισαν τα χρέη σε 36 δόσεις, όπερ σημαίνει σοβαρή μηνιαία επιβάρυνση για το φαρμακείο
ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΑ ΑΝΕΠΑΡΚΗΣ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ Π.Φ.Σ.
Χωρίς να ερωτηθούν οι φαρμακοποιοί (πάνω από 1.000 περίπου) και με υπαιτιότητα καθαρά του ΕΟΠΥΥ, δημιουργήθηκαν χρέη εις βάρος τους, επειδή ο ΕΟΠΥΥ δεν κρατούσε το ριμπέιτ (μηνιαία επιβάρυνση του φαρμακείου υπέρ ΕΟΠΥΥ) από τον λογαριασμό τους.
Μιλάμε για φαρμακεία που είχαν παρακράτηση ή κατακράτηση του λογαριασμού τους στον ΕΟΠΥΥ.
Μας ήρθε έγγραφο στα φαρμακεία με ημερομηνία 30/6/2021 από τον Π.Φ.Σ. που λέει ότι τα προαναφερθέντα φαρμακεία θα είχαν χρεοκοπήσει εάν δεν είχε επιτύχει ο Π.Φ.Σ. τη δοσοποίηση του χρέους τους σε 36 δόσεις, το οποίο χρέος σε αντίθετη περίπτωση έπρεπε να καταβληθεί εφάπαξ, με συνέπεια την οικονομική τους καταστροφή.
Δηλαδή, με λίγα λόγια, δε φτάνει που τα έκανε «θάλασσα» και δεν πέτυχε τη δοσοποίηση του χρέους σε 120 δόσεις, όπως όλοι οι άλλοι οφειλέτες, από την άλλη πανηγυρίζει. Η ευθύνη είναι του Προέδρου αποκλειστικά, η δε συνδικαλιστική του ανεπάρκεια φάνηκε και στην γνωστή περίπτωση στο πρόσφατο παρελθόν, που ενώ τρεις Φαρμακευτικοί Σύλλογοι της Χώρας, (Αττικής, Θεσσαλονίκης και Πατρών) είχαν δηλώσει ότι δεν χορηγούν πλέον self test στους πολίτες, ο Π.Φ.Σ. πήρε θέση εκ των υστέρων, δηλαδή τρέχει πάντα ο Πρόεδρος πίσω από τις εξελίξεις. Εάν δεν μπορεί αυτός ο Πρόεδρος να υπερασπιστεί τα συμφέροντα 1.000 φαρμακοποιών, διερωτώμαι, τί θα μπορούσε να κάνει για τα συμφέροντα των 11.500 φαρμακοποιών της Χώρας;
Θα αναφέρω εδώ ένα παράδειγμα (άσχετο με τα φαρμακευτικά), ενός προέδρου κοινότητας της Ημαθίας, της Φυτειάς, συγκεκριμένα, του αείμνηστου Σταύρου Μαρμαρά, ο οποίος έκανε προσπάθειες για να ασφαλτοστρωθεί ο δρόμος που συνέδεε το χωριό του με την πόλη της Βέροιας. Έφτασε μέχρι το Υπουργείο Συντονισμού τότε, που Υπουργός ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, με τον οποίο συναντήθηκε στο γραφείο του, και μετά από έντονη συζήτηση ο Υπουργός τον απέπεμψε με τη δικαιολογία ότι δεν υπάρχουν χρήματα για τη χρηματοδότηση του έργου που απαιτούσε ο Πρόεδρος της Φυτειάς.
Όταν κατά τις τεσσεράμισι η ώρα το απόγευμα βγήκε ο Υπουργός από το γραφείο του για να αποχωρήσει, είδε έκπληκτος τον Μαρμαρά να κάθεται σε μια καρέκλα υπομονετικά και να περιμένει.
Τι κάνεις εδώ; του είπε ο Κ. Μητσοτάκης.
Περιμένω τα χρήματα, αν δεν τα πάρω, δεν θα φύγω από εδώ, απάντησε με παρρησία ο Μαρμαράς.
Έτσι, λοιπόν, αναγκάστηκε ο Υπουργός να γυρίσει πίσω στο γραφείο του και να υπογράψει την επιταγή για το έργο.
Αυτό το παράδειγμα το ανέφερα για να καταδείξω πώς πρέπει να φέρεται ένας Πρόεδρος για να επιτύχει όχι 120 αλλά 240 δόσεις για το χρέος των φαρμακοποιών, κι όχι να δέχεται αδιαμαρτύρητα τις αποφάσεις του κάθε Υπουργού.
Η κριτική μου είναι καλοπροαίρετη, κι αν θύμωσα και στεναχώρησα τον Πρόεδρο, ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη, όμως πάνω απ’ όλα είναι το συμφέρον των συναδέλφων φαρμακοποιών.
Στο απυρόβλητο της κριτικής, ουδείς.
Γ.Ξ. ΤΡΟΧΟΠΟΥΛΟΣ
