Τάσος Μπαρτζώκας για την προανακριτική: Καπνός και φόβος!

Άρθρο του Τάσου Μπαρτζώκα για το θέμα της προανακριτικής επιτροπής για την υπόθεση Νίκου Παππά, από τον βουλευτή Ημαθίας της Ν.Δ. και γραμματέα της Προανακριτικής Επιτροπής, που δημοσιεύθηκε στο ‘Παρασκήνιο’.

‘Η Ειδική Επιτροπή που θα διενεργήσει την προανάκριση για ποινική δίωξη του πρώην υπουργού κ. Παππά αρχίζει επίσημα τις συνεδριάσεις της κατόπιν της αποδοχής, με 187 ψήφους, της πρότασης που υποβάλαμε 30 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. Κατά τη διάρκεια της συζήτησής της στη Βουλή ακούστηκαν πολλά. Ειπώθηκαν ανιστόρητα ψεύδη με τη μορφή ιαχών περί «παράταξης δωσιλογισμού» από τον γνωστό εχθροπαθή.

Ο δε κ. Τσίπρας, σε ένα παροξυσμικό κρεσέντο, μίλησε για προειλημμένες αποφάσεις, για εκδικητικά σχέδια, για επιδίωξη σπίλωσης της (αμόλυντης) Αριστεράς, κλείνοντας με μια απειλητική κατακλείδα-κορόνα ότι «δεν θα περάσουν αβρόχοις ποσί όλα αυτά», προειδοποιώντας μας για τα έργα και τις ημέρες της ενδεχόμενης-μελλοντικής διακυβέρνησής του. Για την οποία, ούτως ή άλλως, έχουμε ήδη μια (πικρή) γεύση. Δεν έχει νόημα να σημειολογήσουμε περαιτέρω επί της, για ακόμα μια φορά, εμφυλιοπολεμικής στάσης που κράτησε σε μια κατεξοχήν θεσμική συζήτηση η παράταξη της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Αντιλαμβανόμαστε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να ξεφύγει από την ίδια του τη φύση, από το να είναι και να συμπεριφέρεται ως κόμμα που επενδύει στην καλλιέργεια εχθροπολεμικού κλίματος, απορρίπτοντας συστηματικά την ωριμότητα και αποδεικνύοντας συνεχόμενα ότι βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου. Αυτή ήταν και θα είναι πάντα η στρατηγική του. Όσο και να επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ να αποπροσανατολίσει, σπέρνοντας τη διχόνοια σε μια κοινωνία που έχει περισσότερο από ποτέ ανάγκη την ομοψυχία, δεν καταφέρνει να εξοστρακίσει τα πραγματικά δεδομένα.

Η πραγματικότητα είναι εδώ για να υπενθυμίσει ότι ο κορυφαίος αξιωματούχος και βασικός συνομιλητής του κ. Τσίπρα κατά τη διακυβέρνησή του φέρεται να διοργάνωσε ένα μιντιακό σκάνδαλο, προκειμένου να προωθήσει τα συμφέροντα της τότε κυβέρνησης. Αυτό προκύπτει μέσα από τον ώριμο φάκελο της δικογραφίας που διαβιβάστηκε στη Βουλή και που, σύμφωνα με το Σύνταγμα, της επιβάλλει να ενδυθεί τον μανδύα της δικαστικής εξουσίας, ασκώντας εισαγγελικά και ανακριτικά καθήκοντα για τη διερεύνηση ποινικών αδικημάτων. Θα περιμέναμε ότι «η κάθε λέξη του Συντάγματος» θα συντασσόταν με την αναζήτηση της αλήθειας, με προσήλωση και πίστη στις θεσμικές διαδικασίες, με συναίσθηση του ρόλου και της ευθύνης. Ιδίως, αφ’ ης στιγμής με σθένος η υπερασπιστική γραμμή του κ. Παππά θεμελιώθηκε σε επιχειρήματα περί γενναίας προσπάθειας για τάξη του τηλεοπτικού τοπίου, περί ωφέλειας του δημοσίου συμφέροντος, περί νομιμότητας όλων των ενεργειών.

Διαψευστήκαμε. Τι να υποθέσουμε επομένως; Μήπως ότι πίσω από όλα αυτά κρύβεται φόβος για αυτά που θα προκύψουν; Πάντως έτσι μυρίζει: καπνός και φόβος.’