Η πληθυσμιακή κατανομή των πόρων και η ερήμωση των χωριών

Εκ των πραγμάτων γεννά αδικίες η πληθυσμιακή κατανομή των κονδυλίων ενός τεχνικού προγράμματος, ειδικά όταν έχει τέτοιες μεγάλες αποκλίσεις στα όρια ενός δήμου. Τα νούμερα είναι συντριπτικά: 57,8% για τη Βέροια, 8,4% για τον Απόστολο Παύλο, 1% για τη Βεργίνα, 4,3% για τη Μακεδονίδα, 6,9% για τη Δοβρά.

Το παράδειγμα της Βεργίνας απαντά από μόνο του. Το 1% της κατανομής (στα 20 εκατ. =200.000 ευρώ) ασφαλώς είναι μηδαμινό μπροστά στις ανάγκες ενός χώρου που έχει δικαίως τον τίτλο της ιστορικής πρωτεύουσας του δήμου. Αντίστοιχο παράδειγμα και τα ορεινά Πιέρια, του 4,3% (=860.000), αλλά των πολύ μεγάλων αναγκών ως ορεινής περιοχής.

Η λογιστική λογική στην κατανομή των πόρων ενός δήμου δεν βοηθά στην ισόρροπη ανάπτυξη, αντιθέτως μεγαλώνει τα χάσματα. Πληθυσμιακή αλλά… αντιστρόφως ανάλογη θα ήταν μάλλον η προτιμότερη επιλογή, αν πράγματι είχαμε στον νου μας να κρατήσουμε τους πληθυσμούς στα χωριά.

Μέγα λάθος η αστικοποίηση, γιγαντώνει επικινδύνως τις μεγάλες πόλεις και ερημώνει την επαρχία. Αφού δεν μπορούμε να την αποφύγουμε εδώ στην επαρχία έναντι των δημοτών μας στα χωριά δίπλα μας, πώς άραγε ζητάμε να την αποφύγει το κεντρικό κράτος και να μοιράσει κονδύλια και αρμοδιότητες στους δήμους;