Πιο πολύ ραγιάς… πεθαίνεις. Του Γεώργιου Ξ. Τροχόπουλου

Ο Πατέρας μου, θυμάμαι, που μου έλεγε όταν ήμουν μικρός: «Αγόρι μου, μερικές φορές η «κρυψώνα» του δειλού είναι η ψυχραιμία και η σωφροσύνη.»

Είχε πολεμήσει, σαν έφεδρος αξιωματικός, στο αλβανικό μέτωπο, μετά συμμετείχε στο πρώτο αντάρτικο κατά των Γερμανών κατακτητών σαν λοχαγός του ΕΛΑΣ, και τέλος, έκανε εξορία πέντε χρόνια στα περιβόητα ελληνικά νησιά, με λίγα λόγια, η εμπειρία του ήταν πολύ μεγάλη.

Σοφή κουβέντα, σίγουρα, τώρα το καταλαβαίνω.

Επιτέλους, δε νιώθουμε εμείς οι Έλληνες ότι οι Τούρκοι, μας έχουν καταλάβει και είμαστε γι’ αυτούς προβλέψιμοι, επειδή πάντα υποχωρούμε, ως «ψύχραιμοι», γι’ αυτό και αυτοί συστηματικά παραβιάζουν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, αφού είναι βέβαιοι ότι δεν θα υπάρξει η παραμικρή αντίδραση; Εμείς από την πλευρά μας κρύβουμε την εθνική αξιοπρέπεια στο μπαούλο της σωφροσύνης και σφυρίζουμε αδιάφορα.

Η Ευρώπη, εκεί θα προστρέξουμε αν γίνει κάτι κακό, από μέρους των Τούρκων, όπως λέει η λαϊκή ρήση: «Στον θείο μας τον χωροφύλακα».

Πιστεύω ότι όσα μαχητικά rafale κι αν αγοράσουμε, όσες φρεγάτες belharra κι αν αποκτήσουμε, όσα υποβρύχια τύπου stealth κι αν ρίξουμε στο βυθό του Αιγαίου, δεν θα γίνει τίποτα, επειδή δεν τολμάμε όχι απλά να τα χρησιμοποιήσουμε, αλλά ούτε και να απειλήσουμε έστω, βρε αδελφέ, τον κακό μας γείτονα ότι θα προχωρήσουμε σε θερμό επεισόδιο αν συνεχίσουν τις παραβιάσεις σε θάλασσα και αέρα.

Αυτά βλέπει ο Τούρκος και θα μονολογεί χαρούμενος: «Μια ζωή ραγιάς, για πάντα ραγιάς».

Μετά το 1974, μόνο ο Ανδρέας Παπανδρέου (ηγέτης γαρ) είχε απειλήσει ανοιχτά με πόλεμο την Τουρκία, όταν είχε δώσει διαταγή να γίνει η βύθιση του τουρκικού ωκεανογραφικού «Σισμίκ», που προγραμμάτιζε να κάνει έρευνες 10 μίλια νότια της Θάσου έξω από τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας, αλλά επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, συνοδεία πολεμικών πλοίων, του πολεμικού ναυτικού της Τουρκίας.

Ήταν τέλη Μαρτίου του 1987. Σε δυο μέρες οι Τούρκοι μετά την απειλή του Παπανδρέου, υποχώρησαν ατάκτως. Αυτό που έγινε από τον Ανδρέα Παπανδρέου συνιστούσε ρηξικέλευθη πολιτική αποτροπής χωρίς «ν’ ανοίξει ρουθούνι». Έτσι μένει στην ιστορία ένας πολιτικός άνδρας.

Περιμένει ακόμη η Ελλάδα τους Τούρκους ν’ απαντήσουν σε πρόσκληση που τους έγινε για συνέχιση των ερευνητικών επαφών στην Αθήνα, τον Μάρτιο. Αντ’ αυτού, παρατηρούμε καθημερινά τους Τούρκους να υβρίζουν, να προβαίνουν, δια στόματος αξιωματούχων, σε προσβλητικές δηλώσεις για τη χώρα μας και τον λαό μας, να απαιτούν αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου και να αμφισβητούν τη Συνθήκη της Λωζάνης. Η Συνθήκη αυτή, να αναφέρω παρεμπιπτόντως, ήταν συμφωνία ειρήνης που έθεσε τα όρια της σύγχρονης Τουρκίας και υπογράφηκε στη Λωζάνη της Ελβετίας στις 24 Ιουλίου του 1923, από Ελλάδα, Τουρκία και τις χώρες που πολέμησαν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στη Μικρασιατική Καταστροφή, και συμμετείχαν στη Συνθήκη των Σεβρών. Εάν, δηλαδή με λίγα λόγια, γίνει πράξη αυτή η αμφισβήτηση της Τουρκίας (να αναιρεθεί η Συνθήκη της Λωζάνης), τότε θα έχουμε αλλαγές συνόρων.

Είναι δυνατόν να συμβαίνουν όλα αυτά και εμείς να προβλέπουμε σε ερευνητικές επαφές με την Τουρκία; Εδώ και τώρα ματαίωση αυτής της διαδικασίας, η ευθύνη είναι ολοκληρωτικά της Τουρκίας, γιατί αποτελεί έναν κακόπιστο συνομιλητή, που θέλει προφανώς με αυτά που κάνει να εκβιάσει και να επιβάλει κλίμα υπέρ των διεκδικήσεών της στις συνομιλίες. Δεν είμαστε ούτε γιουσουφάκια της Τουρκίας, ούτε τσιράκια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης, για μένα, είναι μεγάλη παγίδα. Εκεί, στη Χάγη, το Δικαστήριο για να ορίσει ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδα, θα ζητήσει να μάθει για τα νησιά του Αιγαίου, οπότε με βάση τη γη των νησιών να ορίσει και ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδα. 

Ποια νησιά; Οι Τούρκοι αμφισβητούν σήμερα το ιδιοκτησιακό καθεστώς 46 νησιών. Ποιος μου λέει ότι το δικαστήριο αυτό δεν θα δεχθεί τους ισχυρισμούς της Τουρκίας, σε μερικά από αυτά, που όμως είναι ελληνικού εδάφους. Τότε θα βγει μια απόφαση έκτρωμα που θα αλλάξει τελείως τον χάρτη στο Αιγαίου Πελάγους και θα είμαστε υποχρεωμένοι να δεχτούμε την απόφαση αυτήν, γιατί, πολύ απλά, όταν δέχεσαι ένα δικαστήριο να δικάσει δική σου υπόθεση, τότε είσαι υποχρεωμένος από το νόμο να δεχθείς την απόφαση που θα προκύψει από το δικαστήριο. Τίποτα δεν εγγυάται το σίγουρο αποτέλεσμα του Δικαστηρίου της Χάγης, όπως ισχυρίζονται μερικοί Έλληνες πολιτικοί. Πιστεύω πως θα μπλέξουμε. Αν θέλουν οι Τούρκοι να τα πάρουν, επειδή τα θεωρούν δικά τους, ας τους απαντήσουμε με τη ρήση του Λεωνίδα: «Μολών λαβέ».

Μ’ αυτή την πολιτική που ακολουθεί η Ελληνική Κυβέρνηση –και το λέω όσο πιο αντικειμενικά μπορώ- σίγουρα οι Τούρκοι τρίβουν τα χέρια τους. Δείχνει η Κυβέρνηση μια υποχωρητική στάση στα Εθνικά θέματα και ατολμία σε πολλές περιπτώσεις κραυγαλέας παραβίασης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Έτσι που πάμε, σε λίγο θα δούμε κανένα τουρκικό πλοίο στο Τουρκολίμανο, στον Πειραιά, όπου όμως θα έχει ασυλία για ευνόητους λόγους. Υπάρχουν αντιδράσεις για την άσκηση της εξωτερικής πολιτικής, όσον αφορά τα ελληνοτουρκικά, ακόμη και μέσα στο κόμμα της Ν.Δ., από διάφορα στελέχη, όμως το λυπηρό είναι ότι δεν έχουμε σαν χώρα κοινή γραμμή στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής του κράτους, απ’ όλα τα κόμματα, όπως κάνουν οι Τούρκοι. 

Αυτόν τον μήνα θα γιορτάσουμε τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821. 

Σήμερα λοιπόν, στην επέτειο αυτή των 200 χρόνων, δεν μας χρειάζεται ο «Μωυσής» που κατεβαίνει από τις χιονισμένες Ευρωπαϊκές Άλπεις, κρατώντας τη μαρμάρινη πλάκα όπου πάνω της είναι χαραγμένες οι 10 εντολές που υπαγόρευσε σε αυτόν ο Θεός (βλέπε Ευρωπαϊκή Ένωση).

Έχουμε ανάγκη σήμερα να δούμε την Άγια μορφή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, με το αγριεμένο ύφος του και τις φλέβες του λαιμού του φουσκωμένες από την πίεση της κραυγής που βγαίνει από το στόμα του με τη στεντόρεια φωνή του, «Ξυπνήστε Έλληνες, ξυπνήστε. Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους».

Αυτόν τον μέγιστο Έλληνα έχουμε ανάγκη για να προχωρήσουμε προς τα εμπρός μονιασμένοι, στις δύσκολες ώρες που περνάμε.

Γ.Ξ.ΤΡΟΧΟΠΟΥΛΟΣ (του Παναγιώτη)