Το μάρμαρο ποιος το πληρώνει… Του Γιώργου Παπαδόπουλου*

Η πολιτεία φαίνεται πως δεν μπορεί να πείσει πλέον για τα πλεονεκτήματα της ελεύθερης διαβίωσης των εμβολιασμένων, ασφαλώς όμως υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να πεισθούν οι ανεμβολίαστοι όπως αυτό της επέκτασης της υποχρεωτικότητας, όμως διαφαίνεται πως αυτό θα εγείρει τους αρνητές του εμβολίου οι οποίοι έχουν κάνει μια ιδιότυπη προσωπική επιλογή, προϊόν ¨ευθανασίας¨ ας μου επιτραπεί, που οδηγεί σε ένα αβάσταχτο κοινωνικό κόστος όλων των συμπολιτών μας.

Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο. Οι κυβερνήσεις αναζήτησαν λύσεις υποχρεώνοντας για εμβολιασμό, μέχρι ενός ορισμένου σημείου, προειδοποιώντας και προασπίζοντας τη δημόσια υγεία.

Οι ειδικοί φόροι (για κατανάλωση προϊόντων καπνού, αλκοόλ) ή φόροι αμαρτίας ή φόροι δημόσιας υγείας στοχεύουν στη μείωση κατανάλωσης των ως άνω προϊόντων διότι ρίχνουν το επίπεδο της δημόσιας υγείας, και, ουδεμία σχέση έχουν με τις επιπτώσεις της πανδημίας.

Οι κρατικές επιδοτήσεις αποσκοπούν στην προστασία της δημόσιας υγείας όπως η δωρεάν διάθεση όλων των ειδών εμβολίων όπως ακόμη οι οικονομικές ενισχύσεις που δόθηκαν σε επιχειρηματίες που δοκιμάσθηκαν από τη νόσο covid-19 καθώς και σε εργαζόμενους που περιορίστηκε ή χάθηκε το εισόδημα τους λόγω πανδημίας. Εδώ κατατάσσουμε και τα οικονομικά μέτρα υποκίνησης εμβολιασμών (Ελλάδα 150 ευρώ στους νέους και άλλες χώρες όπως η Ελβετία 50 ευρώ στους πολίτες).

Οι παραπάνω επιδοτήσεις είναι γνωστές ως πιγκουβιανές επιδοτήσεις σε αντίθεση με τους πιγκουβιανούς φόρους που στοχεύουν σε εξατομικευμένες επιβαρύνσεις συμπεριφορών που υποβιβάζουν τη δημόσια υγεία όπως π.χ. ο ρυπαίνων πληρώνει, χρηματική επιβάρυνση σε όσους επιμένουν σε χρήση πλαστικής σακούλας και φυσικά σε όσους επιμένουν να μην εμβολιάζονται, να πληρώνουν το test ελέγχου μόλυνσης για covid-19.

Εδώ θα παραθέσω ένα ακόμη στοιχείο από τη διαδικτυακή έρευνα και θα αναφέρω πως στη γειτονική Ιταλία εισηγήθηκαν να επιβαρύνονται οι αρνητές εμβολιασμού που εισάγονται για νοσοκομειακή περίθαλψη λόγω covid-19. Η αιτιολογική βάση των πιγκουβιανών φόρων έγκειται στη διαπίστωση ότι, το κόστος που προκύπτει από ανεύθυνη και αντικοινωνική συμπεριφορά κάποιων ατόμων, δεν καταβάλλεται από τα ίδια, αλλά βαραίνει το σύνολο της κοινωνίας, γεγονός που καθιστά ¨ανέξοδη¨ τη στάση τους και υποθάλπει την απουσία ατομικής ευθύνης για την πραγματοποίηση του συνολικού στόχου της κοινωνίας. Φυσικά δεν χρειάζεται να αναφερθώ στο μέσο κόστος νοσηλείας ενός ασθενή στη ΜΕΘ covid -19 και προ ΜΕΘ covid-19 που ανέρχεται σε μερικές χιλιάδες ευρώ.

Σύμφωνα λοιπόν με την πιγκουβιανή φορολόγηση οι θεραπευτικές υπηρεσίες δεν δύναται να υπαχθούν στη λεγόμενη δωρεάν υγεία διότι οφείλεται σε ανεύθυνη και αντικοινωνική συμπεριφορά του ανεμβολίαστου παθόντος, και, θεωρώ πως είναι άδικο να επιμερισθεί το κόστος το κοινωνικό σύνολο που επέδειξε σοβαρότητα και υπευθυνότητα για το εν λόγω πρόβλημα.

Η απόφαση είναι πολιτική κι εγώ απλά παραθέτω του προβληματισμούς και τις σκέψεις μου.

Η απόφαση ορισμένων ανθρώπων να μην εμβολιαστούν είναι ευθύνη τους και δικαίωμα τους, όμως, θα πρέπει να αναλάβουν κάποια στιγμή την ευθύνη της επιλογής και του δικαιώματός τους!

*Γιώργος Παπαδόπουλος

Αναπληρωτής Προϊστάμενος Διεύθυνσης Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας Π.Ε. Ημαθίας