Σχολεία ανοιχτά, όχι άνευ όρων. Με προϋποθέσεις ασφάλειας για μαθητές και εκπαιδευτικούς

Του Γιάννη Μελιόπουλου*

Νέα χρονιά με τα σχολεία όλης της χώρας σε μία «υβριδική» κατάσταση. Νηπιαγωγεία και Δημοτικά ανοιχτά με διά ζώσης μαθήματα, δευτεροβάθμια εκπαίδευση στον αστερισμό της τηλε-«εκπαίδευσης», το μέλλον της εκπαίδευσης απροσδιόριστο και σκοτεινό.

Είναι ενδεικτικοί οι πανηγυρισμοί κυβέρνησης-ΝΔ, Μητσοτάκη και της πρόσφατα αναβαθμισμένης, ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας για τη μεγάλη επιτυχία της εξ αποστάσεως «εκπαίδευσης». Φανερώνουν πως όσα «μέτρα» πάρθηκαν , με το χαρακτήρα του έκτακτου, ήρθαν για να μείνουν. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός το δηλώνει περιχαρής, γεμάτος περηφάνια και δίχως προκατάληψη.

Έχουμε συνηθίσει στην εικόνα μίας κυβέρνησης που ακυρώνει σε κάθε της βήμα τα προηγούμενα. Έχουμε συνηθίσει στο άκουσμα εισηγήσεων των περίφημων λοιμωξιολόγων. Όμως ούτε οι ειδικοί ούτε πολύ περισσότερο η ίδια η κυβέρνηση δε θεώρησαν υποχρέωσή τους να απαντήσουν στους χιλιάδες ενδιαφερόμενους-γονείς, μαθητές, εκπαιδευτικούς- για το αν τα σχολεία μας είναι ασφαλή υγειονομικά. Επιδίδονται ασύστολα σε επικοινωνιακά παιχνίδια και προπαγανδιστικά τρικ, σε προκλητικές δηλώσεις που δεν ξεχνιούνται και προσβάλλουν τη νοημοσύνη για να πείσουν πως δε συντρέχουν λόγοι ανησυχίας. Διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα της εκπαίδευσης που έχουν οικοδομήσει-όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών- για να αποκρύψουν την ανυπαρξία πολιτικής που θα ενίσχυε ουσιαστικά την ασφάλεια όλων στα σχολεία.

Κυβέρνηση και υπουργείο δεν πήραν το παραμικρό μέτρο για να λειτουργούν τα σχολεία μας με όρους ασφάλειας. Δε μείωσαν , παρά τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις, τον αριθμό μαθητών ανά τμήμα. Κώφευσαν και έπραξαν το αντίθετο, ψηφίζοντας εν μέσω πανδημίας την αύξησή του. Δε διενέργησαν, έγκαιρα, μαζικά τεστ στην εκπαιδευτική κοινότητα, παρά τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις. Ενόψει τρίτου κύματος καλούν σε εθελοντική βάση όσους επιθυμούν να εξεταστούν. Δεν προχώρησαν σε μαζικές προσλήψεις εκπαιδευτικών για την κάλυψη χρόνιων και πάγιων αναγκών αλλά και για να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες που δημιουργούν οι συνθήκες της πανδημίας. Μηρυκάζουν ασταμάτητα λόγια περί «ατομικής ευθύνης» μαθητών, γονέων, εκπαιδευτικών για να κρύψουν τις τεράστιες ευθύνες της, δικής τους, εγκληματικής πολιτικής. Προσπαθούν, κρυπτόμενοι, να διασωθούν δίνοντας, εκ νέου, οδηγίες για την αποφυγή «συνωστισμού» των γονέων που διαπράττουν έγκλημα  παραλαμβάνοντας τα παιδιά τους από τα σχολεία. Σε πιθανή αύξηση κρουσμάτων την επόμενη περίοδο τα φώτα της δημοσιότητας και κριτικής πρέπει να πέσουν στο «συνωστισμό» των γονέων, στην απροσεξία των μαθητών και εκπαιδευτικών, οπουδήποτε… εκτός από τους ίδιους και την πολιτική τους.

Νηπιαγωγεία και δημοτικά ανοίγουν έπειτα από δύο και πλέον μήνες σιγής, ύστερα από ένα μεγάλο διάστημα που μορφωτικά δικαιώματα και ανάγκες χιλιάδων παιδιών μπήκαν «στο γύψο». Μητσοτάκης και Κεραμέως μοιράζουν το παντεσπάνι της τηλε-«εκπαίδευσης», παρουσιάζοντάς τη σα σπουδαίο εκσυγχρονισμό και καινοτομία. Αδιαφορούν πλήρως για τις δραματικές συνέπειές της, δεν κοιτάζουν καν τα στοιχεία που δείχνουν 4 στους 10 μαθητές αποκλεισμένους, de facto, έστω κι από αυτήν την κολοβή εκπαιδευτική διαδικασία. Δε δίνουν σημασία στα στοιχεία της UNESCO που περιγράφουν με τα πιο γκρίζα χρώματα την κατάσταση διεθνώς. Κάνουν πως δε βλέπουν τις τραγικές εικόνες μαθητών μπροστά σε κινητά τηλέφωνα, πεζούλια και τραπέζια καφενείων.  Ποιοι είναι αυτοί που πλήττονται; Ποιοι άλλοι από τα παιδιά των χαμηλότερων κοινωνικών και οικονομικών στρωμάτων, πρόσφυγες, ιδιαίτερες κοινωνικές ομάδες.  

Κυβέρνηση και υπουργείο αδιαφορούν για τα αδιέξοδα και τις ανυπέρβλητες δυσκολίες των οικογενειών. Η πολιτική της, και των κάθε είδους συνοδοιπόρων της, αποδείχτηκε καταστροφική για τη νέα γενιά. Καταστρέφει, διαλύει τη δωρεάν, δημόσια εκπαίδευση με την ανυπαρξία οποιουδήποτε μέτρου για ουσιαστική προστασία και λειτουργία.Δεν πρέπει να χαθεί άλλος πολύτιμος χρόνος! Τα σχολεία είναι ανάγκη να ανοίξουν τώρα. Όχι άνευ όρων, αλλά με προϋποθέσεις ασφάλειας για μαθητές και εκπαιδευτικούς. Όλα τα αιτήματα του εκπαιδευτικού κινήματος είναι σωστά και δίκαια. Η διεκδίκηση και η ικανοποίησή τους είναι υπόθεση πρώτα και κύρια των εκπαιδευτικών σωματείων, του κόσμου της εκπαίδευσης που αγωνιά βλέποντας τα μορφωτικά δικαιώματα της νέας γενιάς να καταβαραθρώνονται μέρα με τη μέρα εξ αιτίας της βάρβαρης πολιτικής της κυβέρνησης. Είναι κοινή υπόθεση και κοινή πάλη των εκπαιδευτικών, των μαθητών και των γονιών. Η σιωπή οποιουδήποτε σημαίνει συναίνεση και ευθυγράμμιση με τα κυβερνητικά προστάγματα. Είναι επιτακτικό καθήκον των εκπαιδευτικών να υψώσουν τη σημαία της υπεράσπισης της μόρφωσης της νέας γενιάς, να προτάξουν τώρα αγωνιστικά το αίτημα για ανοιχτά και ασφαλή σχολεία. Ούτε μια ώρα ακόμα να μην χαθεί. Να μπει φραγμός στον αντιλαϊκό και αντιεκπαιδευτικό κατήφορο.

*Ο Γιάννης Μελιόπουλος είναι μέλος του Εκπαιδευτικού Ομίλου Ημαθίας