Ο θετικός και ο αρνητικός αντίκτυπος για το νέο αιολικό πάρκο στο Βέρμιο
Συζητήσεις ξεκινά όπως φαίνεται η είδηση που δημοσίευσε το pena.press προ ημερών, για την εκκίνηση των εργασιών του πάρκου 70 ανεμογεννητριών στο Βέρμιο από την ‘Αιολική Βερμίου’ το επόμενο καλοκαίρι. Διαβάστε το στο:
Στο μεταξύ, η δραστηριότητα το SOS Βέρμιο συνεχίζεται και πυκνώνει, αφού την περασμένη Παρασκευή έγινε στη Βέροια συνάντηση ακτιβιτών, με μοίρασμα προκηρύξεων στην αγορά της πόλης (επάνω).
Παράλληλα, υπάρχουν και αυτοί που βλέπουν πολύ θετικά την εξέλιξη του νέου αιολικού πάρκου, όπως ο συνταξιούχος τραπεζικός υπάλληλος, Σπύρος Λαμπρινός (κάτω), ο οποίος μας έστειλε σχετική επιστολή-άποψη με τις θέσεις του σε ένα άρθρο με τίτλο 'Αιολική Ενέργεια και Ημαθία Γη'. Διαβάστε το:
‘Η Ημαθία μας, έχει την τύχη να διαθέτει υδάτινους πόρους και είναι απο τις πρώτες περιοχές της χώρας μας, που εφαρμόστηκε παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας (Η/Ε) από υδατοπτώσεις.
Υπήρξε δηλαδή τόπος παραγωγής Η/Ε από την εφαρμογή της τεχνολογίας των ανανεώσιμων πηγών.
Προϊόντος του χρόνου, οι νέες τεχνολογίες δημιούργησαν μια έκρηξη παραγωγής (Η/Ε) και από άλλες Α.Π.Ε..
Κυρίως από τον ήλιο.
Από ιδιωτικές μικρές μονάδες σε στέγες έως μεσαίες ή μεγαλύτερες, εμπορικές.
Παράλληλα η τεχνολογία στην παραγωγή Η/Ε από τον άνεμο, αναπτύχθηκε ομοίως αλλά οι όγκοι και τα κόστη αυτής της κατηγορίας, περιορίζουν την παραγωγή, στους μεγάλους μόνον επενδυτές.
Η τοποθέτηση ανεμογεννητριών ακολουθεί μια σειρά επιστημονικών παραδοχών που βελτιώνονται με την εξέλιξη της τεχνολογίας και κυρίως επικεντρώνονται στην χαμηλή όχληση, σε ό,τι αφορά το φυσικό περιβάλλον.
Μηδενική όχληση δεν υπάρχει.
Οι άνθρωποι πρέπει να διαθέτουμε, σπίτια, οχήματα, δρόμους, δημόσια κτίρια και τεχνολογία για την υγεία την εκπαίδευση κλπ καθώς και μια τεράστια σειρά οικιστικών και βιομηχανικών παρεμβάσεων που επηρεάζουν το περιβάλλον.
Δεν υπάρχει εξέλιξη χωρίς αλλαγές.
Τα πάντα ρέουν.
Με βάση την κοινή πείρα και τη λογική και με την αναβάθμιση της κοινωνικής ηθικής που διέπει τις σχέσεις των ανθρώπων, (όχι φυσικά χωρίς λάθη ή υπερβολές), στοιχειοθετήθηκαν και εφαρμόστηκαν πρακτικές, ώστε να παράγεται χαμηλότερου κόστους Η/Ε με τη λιγότερη, (κατά το δυνατόν) περιβαλλοντική όχληση.
Αυτές οι παραδοχές, που αποτελούν κεκτημένο στην παγκόσμια κοινότητα των αναπτυγμένων λαών και ειδικά στο πλαίσιο της Ε.Ε. εφαρμόζονται και στο Βέρμιο Όρος της Ημαθίας, σε ό,τι αφορά τις αιολικές Α.Π.Ε.
Η αβαθής πέδηση (μια τεχνική που χρησιμοποιήθηκε στην υποθαλάσσια έδραση μεγαθηρίων γεφυρών κολοσσιαίου βάρους όπως η δική μας Ρίου Αντιρρίου), τα ειδικά υλικά για την ολίσθηση και τη χαμηλή τριβή, η δομή του κελύφους στήριξης που να εφαρμόζει ελάχιστη αντίσταση στην άνεμο κλπ κλπ. είναι κάποιες από αυτές.
Η αξιοποίηση του Βερμίου αποτελεί ευκαιρία για τοπική πηγή εσόδων, δημιουργία πάρκων αναψυχής με την εμβληματική παρουσία των αγαθών γιγάντων, συνολική επικέρδεια υπέρ της χώρας μας για χαμηλού κόστους Η/Ε και άλλα οφέλη.
Οι αντιδράσεις των "λουδιτών" (λουδίτες = οι κατεχόμενοι από φοβικό σύνδρομο νέων εφαρμογών) είναι μηδενικές.
Κυρίως υπάρχουν αντιδράσεις από ομάδες ανθρώπων που έχουν σύγχυση, ιδεοληπτική μονομέρεια ή μανία αυτοπροβολής.
Γιατί η χρήση εκ μέρους αυτών των ομάδων, εργαλείων υψηλής τεχνολογίας όπως είναι λ.χ. τα σύγχρονα κινητά τηλέφωνα (που για να κατασκευαστούν χρειάζονται ορυχεία και χυτήρια, χημικά από ανάλογες βιομηχανίες κλπ κλπ κλπ.) ενώ στο πολλαπλάσιο χρειάζονται όλα τα παραπάνω αναφερόμενα στην παρένθεση, για τους εκατοντάδες δορυφόρους που επιτρέπουν την επικοινωνία των "επαναστατών" της οπισθοδρόμησης, συντελεί από μόνη της, στην απαξίωση των αιτιάσεων αποτροπής αυτής της εξέλιξης.
Μονομέρεια δεν υπάρχει στη φύση.
Το μόνο που χρειάζεται είναι η απαίτηση για την ορθή πρακτική στην εφαρμογή τους.
Προσωπικά, εάν απαιτούσα κάτι, θα ήταν η καταβολή του κόστους εκ μέρους των κατασκευαστών, για τη νομική υποστήριξη ομάδων που δεν θα αμφισβητούν αυτό καθεαυτό το έργο, αλλά θα ζητούν την πλήρη εφαρμογή των περιβαλλοντικών όρων, όπως αυτές προβλέπονται από τις ντιρεκτίβες της Ε.Ε. και την Ελληνική νομοθεσία.
Οι αντιδράσεις σε ό,τι αφορούν τη βασική προϋπόθεση της τοποθέτησης που έχουν ήδη κριθεί, είναι παρελκυστικές προς εντελώς λάθος κατεύθυνση.’
