Ζόφος, μίσος και νέος ορισμός στην έννοια του κακού

Με πολύ ενδιαφέρον παρακολουθούμε τις συμμετοχές στη σελίδα ‘Παλιές φωτογραφίες της Νάουσας’, που ξεκίνησε ο Χρήστος Ζάλιος στο facebook, με εικόνες μιας άλλης εποχής. Ξεχωρίζουμε αυτό το διάστημα τις φωτογραφίες-αναρτήσεις του δημοσιογράφου Κώστα Μπλιάτκα από τον εμφύλιο. Συνοδευόμενες από το εξής κείμενο, στο δικό του ιστολόγιο:

«Εικόνες ζόφου και αποτυπώματα του εμφυλίου μίσους την επόμενη μέρα της ‘μάχης της Νάουσας’ (11-15 Ιανουαρίου 1949). Ήταν η πρώτη φορά που ο ΔΣΕ κατέλαβε ολοκληρωτικά μια πόλη και «την κράτησε όσο θεώρησε πως ήταν απαραίτητο», είπαν αργότερα πηγές του.

Δυο φωτογραφίες από τις μέρες που όσοι τις έζησαν, θα έδιναν νέο και χειρότερο ορισμό στην έννοια του κακού.

Τις δημοσιεύω με σεβασμό στη μνήμη των νεκρών της πόλης, των εκτελεσθέντων και των σφαγιασθέντων (μεταξύ των οποίων πολλοί αθώοι και μη έχοντες συμμετοχή στην εμφύλια διαμάχη), σε μια εποχή τα γεγονότα της οποίας ακόμα πολλοί μελετητές και ιστορικοί δεν έχουν τη δύναμη να ερευνήσουν σε βάθος.

Αποβράσματα, αμόρφωτοι φανατικοί, καιροσκόποι, κάπηλοι και διαστρεβλωτές ιδεολογιών, δωσίλογοι, συνεργάτες των κατακτητών και καταδότες, συχνά πρωταγωνίστησαν εκατέρωθεν σε μια σκοτεινή και ερεβώδη περίοδο της πολιτικής ιστορίας του τόπου. Οι μετριοπαθείς φωνές που ήταν και η πλειοψηφία πνίγηκαν στον φανατισμό των δυο πλευρών.

Η μαρτυρική Νάουσα πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος. Δεν έχει καμία σημασία ποιος έφταιγε πιο πολύ.

Η λήθη και η εθνική συμφιλίωση μετά το 1982 ίσως περνούσε αναγκαστικά και από τη διακριτική απόσταση από τα γεγονότα εκείνα και από την αποφυγή ενοχλητικών ερωτήσεων και αναμόχλευσης των παθών.

Όποιος όμως δεν διδάσκεται από τη ιστορία, θα την ξαναζήσει…»

Νοσοκομείο Νάουσας