Θωμάς Σωτηρόπουλος - Στη μνήμη του Δημήτρη Στυλιανίδη
Του Θωμά Ε. Σωτηρόπουλου, γεωπόνου του Τμήματος Φυλλοβόλων Οπωροφόρων Δένδρων Νάουσας
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών ο διαπρεπής γεωπόνος, επίτιμος διευθυντής του Ινστιτούτου Φυλλοβόλων Δένδρων Νάουσας, Δημήτρης Στυλιανίδης. Ο Δημήτρης Στυλιανίδης γεννήθηκε στο Αιγίνιο Πιερίας και ήταν πτυχιούχος της Γεωπονικής Σχολής του Α.Π.Θ. Ήταν ερευνητής στο Ινστιτούτο Φυλλοβόλων Δένδρων Νάουσας για 28 περίπου χρόνια, τα 3 τελευταία μάλιστα υπηρέτησε από τη θέση του διευθυντή. Ασχολήθηκε με τη μελέτη και έρευνα των διαφόρων προβλημάτων όλων των ειδών των φυλλοβόλων οπωροφόρων δένδρων, με έμφαση την αμυγδαλιά (για την καλλιέργεια της οποίας συνέγραψε βιβλίο) και τη ροδακινιά (συμπύρηνες ποικιλίες). Η πρωτοπόρα έρευνά του στην αντιμετώπιση των προβλημάτων καλλιέργειας των φυλλοβόλων οπωροφόρων δένδρων οδήγησε τη δενδροκομία σε ανώτερα επιστημονικά επίπεδα. Παράλληλα, ασχολήθηκε με τη γενετική βελτίωση διαφόρων φυλλοβόλων οπωροφόρων με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν ποικιλίες αμυγδαλιάς που παρουσιάζουν αντοχή στις χαμηλές θερμοκρασίες ή εκδηλώνουν οψιμότητα στην άνθηση. Ήδη από το 1964 στο Ινστιτούτο Φυλλοβόλων Δένδρων εγκαταστάθηκαν διάφορες ποικιλίες αμυγδαλιάς και αξιολογήθηκαν για τον εκσυγχρονισμό της καλλιέργειας υπό την επίβλεψή του. Επίσης, το 1980 πρωτοστάτησε ξεκινώντας το πρόγραμμα δημιουργίας συμπύρηνων ποικιλιών ροδακινιάς με αυτογονιμοποίηση της ποικιλίας Andross με σκοπό την κλιμάκωση της παραγωγής. Αξιόλογες ποικιλίες που προέκυψαν από το πρόγραμμα και έχουν εισέλθει στην παραγωγική διαδικασία είναι οι Α37 και Ε45. Επίσης, προέβει στην επιλογή διαφόρων αμυγδαλοροδάκινων για χρησιμοποίηση ως υποκειμένα των πυρηνοκάρπων.
Τα αποτελέσματα της ερευνητικής του δραστηριότητας τα βρίσκει κανείς στο μεγάλο αριθμό των επιστημονικών του δημοσιεύσεων και μονογραφιών. Συνέγραψε πέντε βιβλία σε συνεργασία με άλλους συναδέλφους του και οι δημοσιεύσεις του σε τοπικές εφημερίδες και γεωπονικά περιοδικά είναι πραγματικά αμέτρητες με στόχο πάντα την ενημέρωση των παραγωγών.
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας της Επιστήμης των Οπωροκηπευτικών από την οποία τιμήθηκε, όπως επίσης τιμήθηκε για την προσφορά του από την Πολιτιστική Εταιρεία Ναούσης ‘Αναστάσιος Μιχαήλ ο Λόγιος’.
Συνέγραψε μαζί με τους Γεώργιο Συργιαννίδη και Αστέριο Σιμώνη το βιβλίο “Θρέψη, λίπανση των φυλλοβόλλων οπωροφόρων δένδρων” που έμελε να διαδοθεί σε ολόκληρη την Ελλάδα και με απόφαση του Υπουργείου Παιδείας να καταστεί και Πανεπιστημιακό. Το τελευταίο βιβλίο του με τους συνεργάτες του Θ. Σωτηρόπουλο, Α. Σιμώνη και Δ. Αλμαλιώτη, ολοκληρώθηκε με τη δική του προτροπή, υπομονή και επιμονή και πραγματεύεται τη διατροφική αξία των φρούτων και των ξηρών καρπών.
Η μετριοπάθεια ήταν ένα από τα μεγάλα του προσόντα, η εργατικότητά του ήταν παραδειγματική και η εντιμότητά του αξιοθαύμαστη. Η προσέγγιση των αγροτών οποιαδήποτε ημέρα και ώρα για να λύσουν κάποιο πρόβλημα των δέντρων τους ήταν ελεύθερη είτε στο Ινστιτούτο, είτε στο χωράφι, είτε με τη μορφή ομιλιών και πάντοτε αφιλοκερδώς. Τον ικανοποιούσε μόνο η αποδοχή, ο σεβασμός και η αγάπη που απολάμβανε από τον αγροτικό κόσμο της Ημαθίας και της τοπικής κοινωνίας. Ήταν μπροστάρης, ένας από τους πρωτοπόρους της σύγχρονης δενδροκομίας και πάντοτε πρόθυμος για τη διάδοση της γνώσης και της εμπειρίας του. Τεράστια παρακαταθήκη της εμβληματικής αυτής φυσιογνωμίας για τον αγροτικό κόσμο της Ημαθίας αλλά και ολόκληρης της χώρας παραμένει το τεράστιο έργο του, οι εύστοχες παρατηρήσεις του, οι γνωμοδοτήσεις του επί διαφόρων δενδροκομικών θεμάτων κ.α. Μέχρι και τους τελευταίους μήνες της ζωής του συνέχιζε να αρθογραφεί και να μοιράζεται τις γνώσεις του με όλους εμάς.
Για εμάς τους νεώτερους αποτελούσε έναν πραγματικό δάσκαλο, πρότυπο ερευνητή, μια αστείρευτη πηγή γνώσης και εμπειρίας, παράδειγμα για ακάματη διάθεση για εργασία και ανιδιοτελή προσφορά και ήταν πάντα πρόθυμος να μας μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις του και να μας παροτρύνει να ανοίξουμε νέους ερευνητικούς ορίζοντες.
Η ζωή του και το έργο του αποτελούν παράδειγμα για τους νεώτερους.
