Νάουσα. Ποιοι κερδίζουν και ποιοι χάνουν από την εγκατάλειψη του σχεδίου των υδροηλεκτρικών έργων

Ένα σχέδιο που αλλάζει ολοκληρωτικά τον τρόπο διαχείρισης των πλουτοπαραγωγικών πηγών για την τοπική αυτοδιοίκηση στο σύνολό της είναι κατά την ταπεινή μας άποψη το σχέδιο των υδροηλεκτρικών του δήμου Νάουσας. Αξιοποιεί τις υδατοπτώσεις και το δίκτυο ύδρευσης για την παραγωγή ρεύματος από τη δύναμη του νερού, παράγοντας πόρους για τον δήμο. Μια μελέτη που υπογράφεται από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, κι έχει τη στήριξη της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, του Ταμείου Παρακαταθηκών, του ΤΑΡ, της Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας και φυσικά του δήμου, δεν μπορεί προφανώς να ακυρώνεται στη βάση μιας πρόχειρης υποκειμενικής κρίσης του ‘προϊσταμένου της τεχνικής υπηρεσίας’ και κάποιων ‘εξειδικευμένων’.

Οι καλές ιδέες αποδεικνύονται καλές στην πράξη. Με τη λογική που ακολουθείται από τη νέα διοίκηση του δήμου, επιστρέφουμε… στο μέλλον της αξιοποίησης του υδατικού δυναμικού διά των ιδιωτών (που ξέρουν να κάνουν τις ιδέες πράξη), όπως γινόταν μέχρι πρότινος, με μοναδικούς ωφελούμενους τους ίδιους. Σύμφωνα λοιπόν με την περιρρέουσα (sic) ατμόσφαιρα, η υδατόπτωση στο ‘Μπαχούτσι’ φαίνεται να οδεύει ολοταχώς προς αυτήν την κατεύθυνση, ενώ αν ακυρωθεί το σχέδιο χάνεται και η δωρεά του ΤΑΡ προς τον δήμο για τη λειτουργία της τουρμπίνας στη Βέτλανς. Οι δε έξι υπόγειες θέσεις του σχεδίου στα φρεάτια εκτόνωσης, που δίνουν το στοιχείο της καινοτομίας και της αξιοποίησης του συνόλου των παραγωγικών θέσεων του δικτύου, ενοχοποιούνται στο όνομα της παλαιότητας του δικτύου, παρότι βρίσκονται μακριά πάνω από την πόλη. (Φαίνεται πως κάποιες άλλες ‘πιέσεις’ επηρεάζουν περισσότερο…)

Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει, λέει ο λαός. Το σχέδιο της προηγούμενης διοίκησης του δήμου, και ‘πράσινη’ φιλοσοφία έχει και σημαντικούς πόρους παράγει σε δύσκολους καιρούς για την αυτοδιοίκηση. Αν το απεμπολήσουμε ελαφρά τη καρδία, ο μεγάλος χαμένος θα είναι ο δήμος και οι δημότες.