Ναι στα σύγχρονα καταφύγια αδέσποτων. Αλλά λύνουν το πρόβλημα;

Χρηματοδότηση για την κατασκευή καταφυγίων αδέσποτων ζώων ή για την αναβάθμιση ήδη υφιστάμενων χώρων εξασφαλίζουν οι δήμοι, μέσω νέας πρόσκλησης του προγράμματος ‘ΦιλόΔημος ΙΙ’, με αρχικό προϋπολογισμό 20 εκατ. ευρώ. Το πρόγραμμα υλοποιείται έως την 31η Δεκεμβρίου 2020, ώστε οι δήμοι όλης της χώρας να αποκτήσουν για πρώτη φορά σύγχρονες υποδομές για τη φιλοξενία και την προστασία των αδέσποτων ζώων συντροφιάς, “σύμφωνα με τους ευρωπαϊκούς κανόνες και πρακτικές, αλλά και όπως αρμόζει στις αξίες και τον πολιτισμό μας”, όπως είπε ο υπουργός Εσωτερικών.

Πολύ καλό μέτρο, χάριν της ευζωίας των αγαπημένων μας σκύλων (αν και κάποιοι άλλοι φιλόζωοι ίσως ζητήσουν αντίστοιχη μέριμνα για τα ζώα του βουνού και του δάσους). Όμως, για την ταμπακιέρα θα μας μιλήσει κανείς από το υπουργείο; Βάσει νόμου, τα αδέσποτα ζώα δεν φιλοξενούνται στα καταφύγια εσαεί, αλλά μέχρι να στειρωθούν και να εμβολιαστούν. Ακολούθως, πρέπει ρητά να επιστρέψουν στο σημείο από όπου περισυλλέχθηκαν. Βάσει στοιχείων, 200 στειρώσεις έκανε ο δήμος Νάουσας την τελευταία πενταετία, ξεπέρασε τις 1.000 στειρώσεις ο δήμος Βέροιας, που έχει και καταφύγιο. Ωστόσο το πρόβλημα πουθενά δεν μειώνεται, αντιθέτως αυξάνεται.

Συνεπώς, καλά και αναγκαία τα καταφύγια, αλλά χωρίς μαζικό πρόγραμμα στειρώσεων και καταγραφή των δεσποζόμενων ώστε να έχουν ταυτότητα (άρα ευθύνες στον κάτοχο) όταν μοιραία κάποια στιγμή εντοπιστούν ως αδέσποτα, δεν υπάρχει λύση. Το πρόβλημα στα αδέσποτα δεν είναι τα σκυλιά, αλλά οι άνθρωποι. Όσο πιο νωρίς να το καταλάβουμε αυτό, τόσο το καλύτερο.