Νέες πρωτοβουλίες και μοντέρνα φυτά αλλάζουν το τοπίο στο βιομηχανικό ροδάκινο
Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο με θέμα τις εναλλακτικές επιλογές που αναζητεί βιομηχανία κονσέρβας για να γίνει πιο ανταγωνιστική στις διεθνείς αγορές, αλλά και για νέες πρωτοβουλίες με μοντέρνα φυτά, που αλλάζουν το τοπίο στο βιομηχανικό ροδάκινο, φιλοξενεί η ‘Agrenda’ του περασμένου Σαββάτου, στο περιοδικό ‘Ελαίας Καρπός Top 50’.
Το κείμενο:
Η τελευταία εµπορική περίοδος δεν έκλεισε µε τους καλύτερους οιωνούς για τους παραγωγούς συµπύρηνου ροδάκινου, µε την επιβολή δασµών στην ελληνική κοµπόστα από τον Ντόναλντ Τραµπ, να έρχεται ως επιστέγασµα σε µια χρονιά που µάλλον απογοήτευσε, δυσκολεύοντας περαιτέρω τη θέση της εγχώριας βιοµηχανίας.
Σε µια σύντοµη ανασκόπηση φαίνεται ότι τον περασµένο χρόνο υπήρξε µεγαλύτερη της αναµενόµενης παραγωγή συµπύρηνου, µε τη βιοµηχανία να καταβάλει προσπάθειες ώστε να µην µείνουν αδιάθετες ποσότητες µε ροδάκινο. Ωστόσο η βιοµηχανία δεν κατάφερε να µείνει συνεπής και στην προαναγγελία που είχε κάνει λίγο πριν την έναρξη της σεζόν για 26 λεπτά το κιλό. Σε αυτό συνέτεινε και η έντονη ποιοτική διακύµανση, ειδικά στην περίπτωση της πρώιµης παραγωγής και της ποικιλίας Κατερίνα.
Αυτό ήταν ένα καλό άλλοθι για τη βιοµηχανία ώστε να κάνει διαβάθµιση στην παραγωγή και να στείλει πολλά ροδάκινα στη β’ κατηγορία ή ακόµα και για χυµοποίηση. Η κατάσταση βελτιώθηκε ως συνήθως στο τέλος, µε την όψιµη ποικιλία Evert και σε µικρότερο βαθµό µε την ποικιλία Άνδρος. Ωστόσο ούτε και τότε δικαιώθηκαν οι προσδοκίες των παραγωγών.
Αυτό που απασχολεί τώρα είναι η τακτοποίηση των οφειλών από την πλευρά της βιοµηχανίας, κάτι που παραδοσιακά γίνεται µέχρι και τις πρώτες ηµέρες του ∆εκεµβρίου, µε αρκετούς παραγωγούς να δείχνουν ανήσυχοι από τον ευρύτερο προβληµατισµό που επικρατεί στον κλάδο, προτρέχοντας και δηλώνοντας πως σε περίπτωση που η πληρωµή καθυστερήσει, τότε θα υπάρξει σηµαντικό πρόβληµα.
Εκείνο όµως που σίγουρα θα απασχολήσει µεσοπρόθεσµα είναι η διεύρυνση των εκτάσεων συµπύρηνου και η είσοδος στον κλάδο περιοχών που δεν είχαν σοβαρή παρουσία µέχρι πρότινος, όπως η Λάρισα και η Πτολεµαΐδα. Μαζί µε τις περιοχές αυτές, εµφανίζεται µια νέα γενιά παραγωγών που ακολουθεί σύγχρονες καλλιεργητικές µεθόδους, πετυχαίνοντας µεγάλες αποδόσεις και διευρύνοντας την περίοδο συγκοµιδής. Τα στρέµµατα αυτά φαίνεται πως είναι προσαρµοσµένα στο µοντέλο που θέλει η βιοµηχανία και εντείνεται το φαινόµενο αυτό, σύµφωνα µε το οποίο προστίθενται νέες εκτάσεις στις υφιστάµενες.
Μένει να φανεί ο τρόπος µε τον οποίο η υφιστάµενη παραγωγή θα προσαρµοστεί στη νέα αυτή συνθήκη. ∆ίπλα στους ανερχόµενους παραγωγούς που έχουν τις πλάτες της βιοµηχανίας, υπάρχει µια παλιά γενιά της οποίας το ενδιαφέρον φαίνεται πως έχει ατονήσει, µην υποστηρίζοντας πλέον κατάλληλα την παραγωγή, διευρύνοντας παράλληλα την ποσότητα µε πρώτη ύλη που δύσκολα µπορεί να σταθεί δίπλα στις φρέσκες ποικιλίες.
Ειδικότερα, δυο µεγάλες βιοµηχανίες, σύµφωνα µε πληροφορίες, έχουν σχηµατίσει δυο οµάδες παραγωγών στα χωριά Γαλατάδες Πέλλας και Αγία Κυριακή-Νησέλι στην Ηµαθία. Η συνεργασία αυτή περιλαµβάνει τρία επίπεδα. Το πρώτο αφορά την ποικιλία παραγωγής. Προηγµένα φυτά από την Ιταλία που προσφέρουν ποιοτικότερο καρπό ο οποίος αντέχει στο δέντρο ακόµη και 15 µέρες αφ’ ότου κιτρινήσει χωρίς να µαλακώσει. Παράλληλα δίνονται οδηγίες στο στήσιµο της καλλιέργειας, που επιτρέπει τη διεύρυνση χρονικά της καµπάνιας µε φορέα τα φυτά αυτά. Τα ίδια φυτά εξασφαλίζουν και υψηλότερες αποδόσεις, γεγονός που βοηθά και τη βιοµηχανία στη διαµόρφωση υψηλής προσφοράς, αλλά και τους παραγωγούς, οι οποίοι έχουν περισσότερο προϊόν να διαπραγµατευθούν.
Σε αυτό το πλαίσιο της συνεργασίας υπάρχει σοβαρή τεχνική υποστήριξη προς τους παραγωγούς από τη βιοµηχανία και τρίτον, επεξεργάζεται η βιοµηχανία την παροχή ακόµη και εισροών, µόλις διαµορφωθεί µια σχέση εµπιστοσύνης µε ορισµένους παραγωγούς.
∆εν ορίζει τις εξελίξεις η βιοµηχανία ροδάκινου στο παγκόσµιο γίγνεσθαι
Στο εξωτερικό µέτωπο τώρα, το ενοχλητικό στην υπόθεση δασµών είναι ότι στον σύνθετο παγκόσµιο γεωπολιτικό µαραθώνιο, τοµείς όπως η βιοµηχανία ροδάκινου µόνο καθορίζεται χωρίς να ορίζει τις εξελίξεις. Η βιοµηχανία έρχεται αντιµέτωπη µε τον κίνδυνο απώλειας συµβολαίων στην αγορά των Ηνωµένων Πολιτειών και απειλείται να «φορτωθεί στην καµπούρα» της το προϊόν που ήδη µεταποίησε για τη συγκεκριµένη αγορά. Ως προς την τιµή διάθεσης του προϊόντος στις ΗΠΑ, δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια ελαστικότητας, ενώ ακόµα και 5 σεντς αύξηση στην τιµή, αποκλείουν από κρατικούς διαγωνισµούς την ελληνική βιοµηχανία που ως επί το πλείστον τροφοδοτούσε µε µεγάλες συσκευασίες ιδρύµατα των ΗΠΑ. Υπάρχουν ανησυχίες πως ο αποκλεισµός της ελληνικής κοµπόστας από στην αµερικανική αγορά εδραιώνεται όσο η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι τιµωρία για την υπόθεση των επιδοτήσεων Airbus και Ουάσιγκτον – Πεκίνο έρχονται όλο και πιο κοντά.
Στην λεπτοµέρεια αυτή ίσως διαφαίνεται η εκδικητική διάθεση του λόµπι της Καλιφόρνια, που ποτέ δεν συγχώρεσε την Ελλάδα για την µεταστροφή της σε µια ποιοτική υπερδύναµη της κοµπόστας ροδάκινου ήδη από τις δεκαετίες του 1970 και 1980, µπαίνοντας ανταγωνιστικά στις διεθνείς αγορές και βάζοντας σε λήθαργο την εκεί βιοµηχανία.
