Ο Θοδωρής Δολδούρης για τα αιολικά πάρκα στο Βέρμιο: Η τρέλα πάει στα βουνά!

«Διακυβεύεται ο τρόπος ζωής μας, ο οποίος έχει διαμορφωθεί σε σχέση με το βουνό…» είχε πει στην πρόσφατη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Νάουσας για τα αιολικά πάρκα στο Βέρμιο ο Θοδωρής Δολδούρης, του ‘Κοινού Τόπου’.

«… Σε ένα βουνό που σημάδεψε την ιστορία και μας σφυρηλάτησε σαν κοινωνία. Με τα δάση και τα νερά του, την επιβλητικά όμορφη σκιά του. Αυτή που μας συνοδεύει από τα γεννοφάσκια μας ως τον Άγιαθανάση. Η εικόνα που μας έδωσε τις ιδέες και τη δημιουργικότητα. Το μικροκλίμα που δημιούργησε τις ευκαιρίες και τα προϊόντα μας. Ο ακοίμητος και παντοτινός φρουρός του τόπου μας. Ο ζωοδότης…» αναφέρει ο ίδιος σε μια αξιοπρόσεκτη ανάρτησή του στο προσωπικό του ιστολόγιο, με τίτλο: ‘Η τρέλα (δεν πάει) στα βουνά’. Διαβάστε την:

«Το μάθατε; … Κατασκευάστηκαν νέας μορφής εμπορικά ισοζύγια. Τα λένε ενεργειακά και ισοζυγιάζουν την ψυχή των δασών και των νερών, του αέρα και του ήλιου, με τα άλλα τα... αμιγώς οικονομικά του γνωστού βασιλείου της δημιουργικής λογιστικής.

Πατσίζουν τα βουνά ως βιοτικές ενότητες (πάντα με πρόσχημα την προστασία του περιβάλλοντος στα πλαίσια ενός μακιγιαρισμένου εκτρώματος και φυσικά κατά το δοκούν), με τα θολερά κανάλια των επιδοτήσεων. Αυτών που μεταξύ άλλων πριμοδοτούν την προώθηση οποιουδήποτε βιομηχανικού ή άλλου ρεταλιού, με αυτοσκοπό την ίδια τους την απορρόφηση. Δηλαδή το τσέπωμα των χρημάτων.

Έτσι καταλήγοντας στις αποικίες και για να ολοκληρωθεί η δουλειά στήνουν το παιχνίδι της προπαγάνδας, ώστε να πείσουν για τη σπουδαιότητα των εμπνεύσεών τους… την αγαθότητα των προθέσεων τους, τη θυσία μπρος στο "γενικό καλό". Μη γελάτε, μας μιλάνε για γενικό καλό. Κοιμούνται και ξυπνάνε με αυτή την έγνοια.

Ακούστηκε πατριώτες ότι μας προσφέρουν γυαλιστερές χάντρες και καθρεφτάκια που χάριζαν στους ιθαγενείς κάτι καλοί μας φίλοι από την εσπερία, μεταβάλλοντας σε τσίρκο τη ζωή του τόπου μας, πριν αυτή περιέλθει οριστικά στη λήθη. Αλλάζουν δε το χρώμα στις χάντρες ανάλογα με τις ψευδοπεποιθήσεις- ψευδαισθήσεις των ιθαγενών.

Σε ένα βουνό που σημάδεψε την ιστορία και μας σφυρηλάτησε σαν κοινωνία. Με τα δάση και τα νερά του, την επιβλητικά όμορφη σκιά του. Αυτή που μας συνοδεύει από τα γεννοφάσκια μας ως τον Άγιαθανάση.

Η εικόνα που μας έδωσε τις ιδέες και τη δημιουργικότητα. Το μικροκλίμα που δημιούργησε τις ευκαιρίες και τα προϊόντα μας. Ο ακοίμητος και παντοτινός φρουρός του τόπου μας. Ο ζωοδότης.

Σε αυτό το βουνό, το Βέρμιό μας. Θέλουν να εγκαταστήσουν ουρανομήκεις κολώνες με έλικες για να παράξουν λέει ρεύμα από τον αέρα του βουνού μας. «… από τον αέρα μόνο…. μόνο πέντε θα είναι, πώς κάνετε έτσι…» είπαν κάτι πουλάκια... πριν μπλεχτούν στις αργά στρεφόμενες φτερωτές...

Ακριβώς δίπλα στο χιονοδρομικό μας δέντρο. Εκεί φίλοι που θέλει ο δήμος μας να αξιοποιήσει τις υποδομές και να προσελκύσει στρατηγικό επενδυτή με μακροχρόνια μίσθωση. Εκεί που μας υποσχέθηκαν άλλου είδους προσεγγίσεις τουριστικής ανάπτυξης. Δίπλα στους ιστορικούς οικισμούς της Κουτσούφλιανης, του Ντραζιλόβου, του Άνω Γραμματικού, πάνω και δίπλα στα παρχάρια του Ροδοχωρίου… σε απόσταση βολής Αρχαίου μισθοφόρου Θρακιώτη πελταστή....από το άνω Βέρμιο

Στον μέρος που μας υποσχέθηκαν ότι θα τοποθετηθεί τετραθέσιο καρεκλάκι. Τώρα εάν το καρεκλάκι χρησιμεύει για εναέρια μετακίνηση από γεννήτρια σε γεννήτρια στα πλαίσια μιας ανάπτυξης που θα βασίζεται στον τουρισμό με βάση την εκκεντρικότητα… ίσως τη μοναδική στον κόσμο πίστα σλάλομ με σημαιάκια τις κολώνες των ανεμογεννητριών...

Η τοπική κοινωνία αργοσβήνει. Αυτό που επίκειται… είναι ήδη έξω από την πόρτα μας και φοβάμαι ότι θα έχει χαρακτήρα χαριστικής βολής...

Κάνανε λέει γκάλοπ και τα βρήκαν όλα ίσια… Έκανα και εγώ το δικό μου, αλλά το έκανα αλλού… Όχι πάντως εκεί που οι σφυγμομετρήσεις πάνε να βρούνε τρόπο για να δικαιολογήσουν το όποιο ανόμημα.

Ρώτησα αυτούς που η συνείδηση μου επιβάλλει να ερωτώνται… τους αληθινούς κριτές… Οι πρώτοι απάντησαν ότι εμείς σου δώσαμε την ευκαιρία να είσαι εδώ και να μας ανάβεις το καντήλι. Οι άλλοι φώναξαν από κάπου μακριά ότι το μέρος για το οποίο τους ρώτησα, δεν το γνωρίζουν… άκουσαν από διηγήσεις ότι κάποτε υπήρξε….

Φίλοι συμπολίτες η τρέλα οδεύει ολοταχώς προς τα βουνά και τα σαρώνει, ακούστηκε ότι ήδη ανηφορίζει στο δικό μας...»