Πανεπιστημιούπολη. So close, so far…

Πολλές πράγματι οι ομοιότητες της Νάουσας με την πόλη Κρεμς της Αυστρίας, όπως με εντυπωσιακό τρόπο αποτυπώθηκαν στο πολύ ενδιαφέρον και καλοδουλεμένο ντοκιμαντέρ του Βαλάντη Λιόλιου, ‘So far, so close’, που παρουσιάστηκε το περασμένο Σάββατο στις εκδηλώσεις ‘Νάουσα, πόλη του οίνου’. Ίδιος περίπου πληθυσμός, παλιά κλεισμένα εργοστάσια και φυσικά το κρασί. Ωστόσο πολλές, φανταζόμαστε, και οι διαφορές: όχι μόνο οι 12.000 φοιτητές, που έχουν αλλάξει άρδην τον χαρακτήρα της οικονομίας της αυστριακής πόλης. Αλλά και τα μεγέθη της οικονομίας της, πολλώ δεν μάλλον της δημόσιας διοίκησης και της αυτοδιοίκησης. Την ίδια ώρα που εμείς στην Ελλάδα ακόμη πειραματιζόμαστε με τα μοντέλα αυτοδιοίκησης, με νομοσχέδια επί νομοσχεδίων και αλλαγές επί αλλαγών.

Όσο για την πρόταση ανάπτυξης πανεπιστημιούπολης στη Νάουσα, ενδιαφέρουσα και ελκυστική, αλλά πολύ δύσκολη να εφαρμοστεί. Ειδικά αν θυμηθούμε πώς ήλθαν και πώς έφυγαν τα πανεπιστημιακά τμήματα από Νάουσα, Βέροια και Έδεσσα πριν λίγα χρόνια.

Η δική μας θέση. Οι τοπικές κοινωνίες οφείλουν να εργάζονται για να αναπτύξουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματά τους στον μέγιστο βαθμό, ώστε η εγκατάσταση στις πόλεις αυτές πανεπιστημίων να γίνεται με επιλογή των ίδιων των πανεπιστημίων, για το καλό των φοιτητών και της εκπαίδευσης. Το αντίθετο, είναι η λανθασμένη οδός.